กลอนโดนๆ

กุมมือฉันไว้ให้แน่นเถิดนะ
ก่อนอะไรจะเกิดขึ้นจากนี้
ความเหน็บหนาวว่างเปล่าที่ทบทวี
ขอไออุ่นจากคนดีมาลบไป
พาฉันไปกับเธอด้วยนะ
ฉันมีเพียงหัวใจที่จะมอบให้
พาฉันข้ามขอบฟ้า เวิ้งน้ำที่กว้างใหญ่
พาฉันไปด้วยหัวใจของเธอนะ คนดี
เชื่อมั่นในหัวใจฉันเถิดนะ
แล้วสร้างปีกอิสระที่จะพาเราไปทุกที่
ให้ฉันหลับฝันและตื่นในอ้อมแขนเธออย่างนี้
จนกว่าจะถึงนาทีที่ไร้ซึ่งลมหายใจ

ความรักกับอากาศ.. เธอเลือกที่จะขาดสิ่งไหน ไม่มีอากาศ ก็ไม่มีลมหายใจ ไม่มีความรักยังหายใจได้เหมือนทุกวัน –  –  –  –  –  – อากาศไม่ต้องเสาะแสวงหา แต่ความรักจะได้มาต้องบากบั่น อากาศอาจได้มาง่ายๆและมีอยู่มากมายร้อยพัน ส่วนความรักแม้เพียงฝันก็สุขใจ –  –  –  –  –  – อากาศแทบไม่มีน้ำหนัก ส่วนความรักใครก็เห็นว่ายิ่งใหญ่ อากาศไม่เคยสร้างความเสียใจ หากความรัก ทำให้ต้องร้องไห้ มีน้ำตา –  –  –  –  –  – อากาศทำให้ทุกชีวิตดำรงอยู่ และความรักทำให้ลมหายใจทุกอณูมีคุณค่า อากาศมองเห็นได้ยากด้วยสายตา ส่วนความรัก เห็นด้วยตา รู้ด้วยใจ –  –  –  –  –  – มีอากาศโลกก็เป็นอย่างที่เป็นอยู่ มีความรักโลกจะกลายเป็นสีชมพูหวานไหว สำหรับอากาศ เข้า-ออก ตามลมหายใจ แต่ความรักหากมีไว้ก็ไม่อยากสูญเสียไปสักนิดเดียว –  –  –  –  –  – ดูแลรักษาอากาศว่าลำบาก ดูแลความรักยิ่งยุ่งยากหากไม่ชอบแลเหลียว อากาศมากเท่าไร่ก็ไม่กลมเกลียว ความรัก แม้บางเบาก็แน่นเหนียวและผูกพัน –  –  –  –  –  – ส่นประกอบของอากาศสามารถบรรยาย แต่ความรักไม่อาจอธิบายด้วยคำสั้นๆ อากาศอาจ ดี-แย่ แต่ละวัน ส่วนความรักนั้นจะยังคงอบอ่นกรุ่นหัวใจ –  –  –  –  –  – “ความรัก” กับ “อากาศ” หากถามฉัน ว่าเลือกที่จะขาดสิ่งไหน แม้อากาศจำเป็นสักเพียงใด แต่ในโลกที่ความรักสิ้นไร้ ก็ไม่อาจทนอยู่ได้เช่นกัน