กลอนเหงา

เมื่อตำนานความรักเหงา – เหงา
กับกลายเป็นเรื่องเล่า…ทะเล ฟากฟ้า
สิ่งทั้งสองเคยครองรักกัน…เมื่อนานมา
แต่ด้วยความอิจฉาของพสุธา…จับแยกกัน
–  –  –  –  –  –  –
ฟากฟ้า และ ท้องทะเล…ยังคงเป็นสีคราม
แสดงออกถึงความรักที่งอกงามในใจนั้น
ห่างกันสุดฟากฟ้า…ฝั่งทะเล…ยังมั่นคงผูกพัน
” รัก ” ที่จริงใจนั้น…อย่าวัดกันที่ระยะทาง
–  –  –  –  –  –  –
เมื่อฝั่งทะเล…คิดถึงซึ่งฟ้าไกล
น้ำจะก่อระเหยเป็นไอแทนความอ้างว้าง
ฟากฟ้า…รับรู้ได้ถึงสายใยบาง – บาง
สายฝนไหลมาเป็นทาง…ลบความอ้างว้างให้ทะเล
–  –  –  –  –  –  –
ถึงแม้เรื่องจริงเส้นขนาน…ไม่เคยบรรจบ
แต่รักของเราไม่ติดลบ…ไม่หันเห
อย่างน้อยยังเคียงคู่…ฟากฟ้า…ฝั่งทะเล
แค่นิทานกล่อมเห่…แต่ มั่นคง ไม่ไขว้เขว…ดั่งใจคน

lookgaow (ชุมชนคนบ้ากลอน) กลอนชนะเลิศ ต.ค.51

“วันวาน ไม่อาจ ย้อนคืนมา”
ส่วน “น้ำตา ก็ไม่เคย…เลือนหายไป”
ชีวิตก็ยังดำเนินต่อไป
ที่เปลี่ยนไปแค่…”ไม่มีเธอ”

และแล้ว . .. .  น้ำตาแห่งความอ่อนไหว
ก็ย่ำเท้าทิ้งตัวเป็นสายบนใบหน้า
ลบความเข้มแข็งสุดท้ายที่ฉันมี .. . ชั่วพริบตา
มันเป็นเกมส์แห่งความปวดปร่า . .. ที่สั่นคลอนน้ำตา . . จนท่วมใจ

หมากตัวหนึ่ง .. . บนกระดานแห่งความอ้างว้าง
ร่ำไห้กับการถูกทิ้งขว้าง . .. อย่างหวั่นไหว
ช่วยตอบโจทย์ให้กระจ่างสักนิด  ~ ความจริงแล้วฉันทำผิดเรื่องใด
จึงถูกพันธนาการความเหงาไว้ .. . เข่นฆ่ากัน

หรือว่าที่แท้  ~ ฉันเป็น “แค่” คน “ไม่เคยถูกรัก”
คนแสนดีอย่างเธอ จึงไม่อาจจมปลัก . .. เดินร่วมฝัน
ไม่มีสิทธิ์ .. เลือกเอาความรักทั้งชีวิตไปผูกพัน
ควรต้องยอมรับคำพิพากษาลงทัณฑ์ .. . ด้วยความเต็มใจ

ฉันยอมจำนนแล้วล่ะ . .. ที่รัก
ช่วยอยู่ปลอบโยนอีกสักพัก  ~ แล้วค่อยแยกย้ายได้ไหม?
แลกกับรอยยิ้มของคนตรงหน้าที่กำลังหมดไป
พร้อมกับการมาเยือนของความเสียใจ . .. ชั่วนิรันดร์

เกลียด เกลียด เกลียดวัน วาเลนไทน์
เกลียดวันที่ สุขสมหมาย ของใครใคร ทั่วหน้า
แต่ฉันสิ วาเลนไทน์ ทุกปี ก็ยังอยู่กับน้ำตา
อยู่กับความเหงา เหว่ว้า … ข้างกาย ไม่มีใคร

กุหลาบแดง แทนใจ ที่ใสสด
อีกช๊อกโกแลต หวานหมดจด ต่างมอบให้
สื่อความหมาย ว่ารักมาก จากหัวใจ
ต่างมอบให้ เป็นของขวัญ แทนวาจา

แต่ฉัน… ไม่มีแม้แต่ ดอกกุหลาบแดง
มีแต่กุหลาบ เหี่ยวแห้ง….ที่ซื้อให้ตัวเอง แทนความเหว่ว้า
ลบออกจาก ปฏิทินได้ไหม วันที่ 14 กุมภา
กว่าจะก้าว ข้ามผ่านคืนอันเหว่ว้า….
คงต้องนั่งมอง คนอื่นด้วยความอิจฉา…แทบบ้าตาย …เฮ้อ!

… ก็แค่คนหนึ่งที่ไม่ดีเลิศ…
ไม่ได้ประเสริฐเหมือนคนอื่นคนไหน
เป็นแค่คนไม่ดีที่มีแต่ความจริงใจ
และมันจะมีให้เธอตลอดไปแม้ไม่ได้อะไรกลับคืน
–  –  –  –  –  –
…แค่วันนี้คิดเพียงว่าอยากจะรัก
ซึ่งเริ่มต้นได้ไม่มากนักเพราะความอ่อนไหว
อยากรักให้เต็มที่แต่ก็ยังไม่มั่นใจ
เพราะเธออาจมีใครที่ใจเธอนั้นต้องการ
–  –  –  –  –  –
…งั้นขอเป็นแค่เพียงคนหนึ่ง
ที่คอยแอบมองซึ้งๆ อยู่ห่างๆ
ช่วยส่งความรักและกำลังใจไปกับสายลมจาง
แม้มันจะเบาบางแต่จะเติมเต็มช่องว่างทุกครั้งที่เธอเหงาใจ…

(viyanon Klonthai.com)

อย่าพูดว่ารักฉัน…
ถ้าเธอไม่ได้รู้สึกอย่างนั้น เข้าใจไหม
อย่าจับมือ โอบกอด ปลอบโยนใจ
เพราะจะทำให้คนอ่อนไหว คิดไปไกล ว่าเธอ..รัก
– – – – – –
อย่าพูดว่าห่วงหา…
ถ้าฉันมีค่า แค่เวลาเหงา เท่านั้น
หากใครบางคน เกิดสับสน กับความผูกพัน
แล้วถอนตัวไม่ทัน เธอจะกลายเป็นคนทำร้ายฉัน อย่าง..ไม่ตั้งใจ
– – – – – –
อย่าให้ความสับสน…
ต้องทำร้ายใครบางคนจน หวั่นไหว
ปล่อยมือฉัน ก่อนที่รักจะพันธนาการมากเกินไป
ถึงตอนนั้น ฉันอาจจะรักใครไม่ได้..อีกเลย
sa_tan_noy จาก Klonthai.com

…ผ่านไปอีกแล้วนะ..เวลา…
..ลมหนาวเริ่มพัดมา…ให้ใจไหว
ใบไม้สีแดง…ปลิวตามลมแรง…ลับไป
คล้ายคล้ายกับหัวใจ…ที่หลุดลอยปลิวหาย…เนิ่นนาน

…ลมหนาวที่พัดผ่าน…อีกครา..
ไม่เคยพาหัวใจกลับมา…คืนให้ฉัน…
ปล่อยให้รอคอย…กลับความหวังเลื่อนลอย ทุกวัน
กอดตัวเองอยู่ในฝัน…ภาวนาให้รักนั้น…คืนมา

…ลมหนาวยังคงแวะเวียนทักทาย…
…แต่หัวใจฉันลอยหาย…อ่อนล้า
กี่ลมหนาวที่พ้นผ่าน….ไม่เคยพารักของฉัน…กลับมา
ทุกเช้าที่ลืมตา…..ก็รับรู้เพียงแค่ว่า…ต้องอยู่คนเดียว…
ฌลา (กลอนไทย)