กลอนอกหักซึ้งๆ

ก่อนจากไปวันนี้….
คนดีกอดฉันหน่อยได้ไหม
มันอาจจะดูมากเกินไป
กับคนที่หมดเยื่อใยต่อกัน
——-
แต่ช่วยสงสารสักครั้ง
ไม่อยากให้ความรักพังง่ายๆอย่างนั้น
อย่างน้อยให้ฉันได้เก็บไว้ผูกพัน
ในวันที่ฉันไม่มีใคร
——-
เวลาที่เหลืออยู่…
ให้ฉันได้มองดูเธอชัดๆได้ไหม
จะเก็บภาพเธอไว้ลึกสุดใจ
ก่อนจะไม่เหลืออะไรให้จดจำ

ความรู้สึก..เริ่มจางไป
ความห่วงใย..เริ่มเหินห่าง
ความคิดถึง..เริ่มเจือจาง
เหมือนความฝัน..เริ่มละลาย
ความเข้าใจ..เริ่มเปลี่ยนไป
ความอ่อนไหว..เริ่มเลือนหาย
ความจริงใจ..เริ่มกลับกลาย
เหมือนความรัก..เริ่มดับลง

เลือกเดินคนละทาง
การลงเอยของความต่าง ระหว่างเธอกับฉัน
รักที่เคยงดงาม กลายเป็นสิ่งที่ถูกมองข้าม ไม่สำคัญ
ความรู้สึกดีๆที่เคยผูกพัน..กลับจบลงสั้นๆ ด้วยคำลา
เราต่างมีทางต้องไป
จึงไม่มีเหตุผลอันใด จะรั้งไว้เพื่อวันข้างหน้า
ความรักกับความฝัน ไม่อาจไปด้วยกันจึงต้องร้างลา
ทำใจยอมรับด้วยน้ำตา……สิ่งที่เราค้นหามันต่างกัน

เพิ่งรู้ความจริง ก็วันนี้
ว่าเธอคนดี ไม่ได้รักฉัน
ที่ผ่านมา เธอแค่ถนอมน้ำใจกัน
คงกลัวว่าฉัน จะมีน้ำตา
เธอจึงก้าวเข้ามา ในวันนั้น
วันที่ฉันไม่มีใคร ใจอ่อนล้า
มาจุดไฟ ให้ใจ ฉันแกร่งกล้า
และสุดท้าย ก็จากลา ให้ฉันล้มลง

ท้องฟ้ายังกว้างกว่าเก่า
เส้นขอบฟ้าเส้นบาง ยังกางกั้น
ความรู้สึกห่วงหา คนผูกพัน
ยังวนเวียนอยู่ตรงนั้น…ที่หัวใจ

…ผืนน้ำและแผ่นฟ้า
สุดสายตาที่เหมือนว่าจะชิดใกล้
แต่ความจริงคือสองสิ่งที่ห่างไกล
ไม่เคยใกล้กันได้เลยสักครา

ท้องฟ้ายังกว้าง กว่ากว้าง
หัวใจที่เบาบางยังอ่อนล้า
ความรักระหว่างเราที่เป็นมา
“เราผูกพันกันจริง”หรือว่า…
…เป็นความใกล้ แค่น้ำกับฟ้า…ไม่แน่ใจ

น่าจะแน่ใจตัวเองเสียก่อน
แล้วค่อยมาทำอ่อนโยนอ่อนหวาน
คำพูดของเธอเคลือบด้วยน้ำตาล
แท้เป็นคำหวานที่อาบด้วยยาพิษของเธอ