กลอนรักซึ้งๆ

ฉันนั่งเหม่อมอง ลอดช่องหน้าต่าง
ปล่อยใจอ้างว้าง ล่องลอยไปยังปลายฟ้า
ณ.เส้นสาย สุดท้าย สุดสายตา
จะมีเธออยู่ที่นั่น ในเวลาที่เราคิดถึงกัน
– – – – – – –
ไม่รู้ว่าหัวใจจะทรมาน อีกนานแค่ไหน
บทละครรักของเรา จะดำเนินไปถึงตอนนั้น
ตอนอวสานที่เราจะได้ยืนกุมมือ กันและกัน
อย่างที่เราเฝ้าฝัน เหมือนตอนจบในนิยาย

ฉันจะเก็บดาวเอาไว้ให้
ในวันที่เธออยู่ไกลแสนไกลอีกขอบฟ้า
จะเก็บความสุข จากทุก-ทุกช่วงเวลา
เก็บไว้รอให้เธอกลับมา และรับมัน
ฉันจะส่งความห่วงใยไปหา
ในค่ำคืนที่เธอเหว่ว้ากับความฝัน
อย่าร้องไห้และท้อใจเมื่อไกลกัน
อย่างน้อยเธอยังมีฉัน…
ที่รอคอยวันให้เธอกลับมา

ดีใจที่เป็นคนหนึ่ง
ที่เธอนึกถึงในวันอ่อนล้า
มีสองมือคอยเช็ดน้ำตา
อยากให้เธอรู้ว่า ฉันพร้อมจะเข้าใจ
วันใดเธอยังสุขสันต์
ไม่จำเป็นต้องนึกถึงฉันก็ได้
แต่หากเมื่อครั้งที่เธอเศร้าใจ
มาร้องไห้ใกล้ๆฉันก็พอ

ในโลกใบกว้าง
ฉันมีความรู้สึกหลายอย่างเก็บไว้ให้
ตรงพื้นน้ำ ทะเลกว้างไกล
ฉันจะส่งความห่วงใย ไปฝากเธอ

– – – – – – – –
ตรงฟ้ากว้าง สีครามงามซึ้ง ๆ
ฉันจะส่งความคิดถึง ถึงเสมอ
ตรงฟ้าว้าเหว่ทะเลหวั่นไหวในใจเธอ
ฉันจะส่งรักล้นเอ่อ ให้เธอคนไกล

จะกอดเก็บความทรงจำ ณ เวลานี้
ทุกเสี้ยวนาที ที่มีเธอร่วมทางฝัน
ใส่ในตะกร้าที่สานขึ้นมาจากความผูกพัน
เพื่อเตือนแต่ละวานวันที่ผ่านเลยมา
ความทรงจำนี้เองที่เก็บไว้
จะคอยเป็นกำลังใจในวันที่อ่อนล้า
เมื่อวันหนึ่งสิ่งร้าย ๆ ผ่านเข้ามา
อย่างน้อยก็รู้สึกว่าทุกครั้งที่หลับตาจะอุ่นใจ