กลอนรักซึ้งๆ

รักของเธออาจไม่ต้องการเวลา
แต่รักของฉันยังอยากศึกษา . .. นิสัยสักหน่อย
เร็วไป . . เธออาจไม่รู้ค่าของการรอคอย
อาจเป็นรักที่เริ่มจากร้อย . .. แล้วลดลงไป

ฉันอยากทำบททดสอบจากกาลเวลา
ให้ความรักหนักแน่น ~ รู้ค่า . . กว่าจะได้มานั้นยากแค่ไหน
ค่อยๆ พัฒนาความสัมพันธ์ ~ เธอและฉันยังต้องเดินทางอีกไกล
อย่าลัดขั้นตอนใด ~ ใด
อะไรที่มันใช่ . .. ยังไงก็เป็นของเธอ~*

(29 ก.ย.2557)

เคยหวาดกลัวกับความรักที่ผ่านมา
การเสียน้ำตา…รู้ไหมว่ามันเจ็บปวดสักเพียงไหน
ปฏิเสธความหวังดี…เว้นวรรคมาหลายปีเรื่องหัวใจ
แล้วเธอวิเศษมาจากไหน?
ถึงทำให้หัวใจอ่อนไหวได้อีกครา

แม้ไม่ใช่แบบที่ชอบในตอนเริ่มต้น
แต่เธอคือใครบางคน…ที่ฟ้าเบื้องบนสั่งให้หา
เหมือนด้ายแดงสั้นลงดั่งที่คอยตลอดมา
ขอบคุณทุกช่วงเวลา….ที่เหวี่ยงเธอมา “ไขกุญแจหัวใจ”

เป็นความจงใจของเวลา
ที่อยากบอกความหมายอย่างนั้น
การที่เข็มสั้น ~ เข็มยาว
เดินทางมาบรรจบกัน
เหมือนการที่คนสองคน ~ จากบรรดาคนนับล้าน
เดินทางมาพบและผูกพัน
ในช่วงเวลาที่ลงตัวพอดี

พอใจแล้ว…ที่ “มีเธอ”
ร่วมเดินบนถนนสายหัวใจ
ก่อนหน้านั้นฉันไม่เคยรักใคร…จึงไม่คิดไขปริศนานี้
และหากความรักจะเป็นเหมือนเข็มนาฬิกา…ที่มาบรรจบกันแค่เพียงนาที
หากเวลาข้างหน้า….จะเหลือแค่ความทรงจำที่มี
ฉันก็จะจำเธอในแบบวันนี้….ตลอดไป

ที่สุดของ “ความรัก” ไม่ใช่การแต่งงาน
แต่คือการ “เดินร่วมทาง” ไปด้วยกัน…

ปล่อยให้ตัวเองหลับใหล…ใต้แสงดาว
และยอมให้น้าค้างพร่างพราว…กอดไว้
ฟังเสียงคลื่นทะเล…แทนบทเพลงกล่อมเห่…หัวใจ
โอบกอดกระชับผืนทราย…แทนคนที่เค้าลับหาย…จากลา

..ปล่อยให้ความเหงา…จูงมือ..
กระซิบถ้อยคำเลื่องลือ…จรดปลายฟ้า
ให้บางคนเค้าได้ฟัง…เมื่อวันที่เขาหันหลัง…จากลา
อีกคนเหงาเปล่าเปลี่ยวจมน้ำตา…ผ่านคืนวันอ่อนล้า…อย่างเดียวดาย

(By : ฌลา 31 มี.ค. 56 บ้านกลอนไทย)