กลอนความรัก

อย่าพูดว่ารักฉัน…
ถ้าเธอไม่ได้รู้สึกอย่างนั้น เข้าใจไหม
อย่าจับมือ โอบกอด ปลอบโยนใจ
เพราะจะทำให้คนอ่อนไหว คิดไปไกล ว่าเธอ..รัก
– – – – – –
อย่าพูดว่าห่วงหา…
ถ้าฉันมีค่า แค่เวลาเหงา เท่านั้น
หากใครบางคน เกิดสับสน กับความผูกพัน
แล้วถอนตัวไม่ทัน เธอจะกลายเป็นคนทำร้ายฉัน อย่าง..ไม่ตั้งใจ
– – – – – –
อย่าให้ความสับสน…
ต้องทำร้ายใครบางคนจน หวั่นไหว
ปล่อยมือฉัน ก่อนที่รักจะพันธนาการมากเกินไป
ถึงตอนนั้น ฉันอาจจะรักใครไม่ได้..อีกเลย
sa_tan_noy จาก Klonthai.com

…ร้อยเรียงเรื่องราว…
ฝากไปกับดวงดาว….ให้เธอรับรู้
คิดถึงรู้ไหม…แม้ห่างไกลเกินเฝ้าดู
ทุกลมหายใจที่มีอยู่….อยากให้รับรู้..เป็นของเธอ

…ร้อยรักดวงใจ…
ฝากฟากฟ้าไกล….ให้เธอเสมอ
แม้ห่างสุดสายตา…ไม่อาจพบหรือว่า..ได้เจอ
ยังคงคิดถึงเสมอ…และมีเพียงแต่เธอในใจ

…ร้อยรักผ่านบทกลอน…
ฝากถ้อยคำมาอ้อนวอน…อย่าหวั่นไหว
ฟากฟ้ากั้นเราห่าง…ระยะทาง…อาจเหมือนไกล
เพียงร้อยรักผ่านดวงใจ….ก็เหมือนใกล้…ไม่ห่างกัน

ฌลา (กลอนประกวดเดือน ต.ค.2552)

ฉันไม่ต้องการ คำว่า – รัก – สักเท่าไหร่
แค่ขอมีเธออยู่ใกล้ ๆ ตลอดไปก็เท่านั้น
ไม่ต้องการกักขังใครไว้ในหัวใจกันและกัน
อยากให้อิสระ กับ ความผูกพัน เดินด้วยกันต่อไป
– – –
เพราะอยากให้เธอสบายใจเมื่อใกล้ฉัน
ไม่อยากเป็นสายป่านที่คอยตรึงกันเอาไว้
เพราะกล้วว่าสักวันสายป่านนั้นอาจตึงจนขาดไป
ถึงวันนั้น..เอื้อมมือคว้าเท่าไหร่..คงไกลเกิน
– – –
แม้ตอนนี้เราอาจจะเดินอยู่คนละฝั่งฟ้า
แต่คงไม่ไกลเกินกว่าความห่วงหาจะข้ามไปไหว
ความผูกพันของเราไม่อาจหยุดลงเพราะห่างไกล
แต่กลับทบทวีความมั่นใจ..ว่าสักวันเราจะได้อยู่ใกล้กัน

หลับตาลงน่ะ…คนดี
คืนนี้มีนิทานจากฟากฝัน
เจ้าหญิงเม็ดทราย กับ เจ้าชายพระจันทร์
เธอเคยได้ฟังเรื่องราวเหล่านั้นบ้างไหม?
–  –  –  –  –  –
ครั้งหนึ่งในดินแดนแห่งโลกกว้าง
มีผืนทะเลอ้างว้างกับฟ้าใส
ทั้งสองอยู่ห่างกันเหมือนแดนฝันห่างไกล
ไม่อาจอยู่ใกล้ ไม่อาจผูกพัน
–  –  –  –  –  –
เจ้าหญิงเม็ดทราย…ช่างเหงา
แอบรัก เจ้าชายพระจันทร์เศร้า…ช่างฝัน
ในค่ำคืนเงียบสงบ ทุกวัน
เจ้าหญิงได้แต่มองอย่างเงียบงัน..เดียวดาย
–  –  –  –  –  –
ท้องทะเล ผู้อ่อนโยน
จึงทอดตัวไปจนไกลโพ้น..ลับหาย
จนปรากฎเส้นขอบฟ้า แสนไกล
จรดฟ้ากับทะเลไว้ใกล้กัน
–  –  –  –  –  –
เจ้าหญิงเม็ดทรายจึงล่องไปในทะเล
ร่อนเร่ไปตามแดนแห่งฝัน
ไปจนถึงเส้นขอบฟ้าจรดพระจันทร์
แล้ว ณ ที่นั้นความผูกพันก็เบ่งบาน
–  –  –  –  –  –
เจ้าหญิงเม็ดทราย เจ้าชายพระจันทร์
อบอุ่นในคืนวันอันอ่อนหวาน
และเรื่องราวที่เกิดขึ้นคือ..ตำนาน
ว่าทำไมฉันจึงผ่านเข้ามา…รักเธอ

(:ยังแคร์ จาก Thaipoem.com)

ไม่ใช่ว่าฉันไม่อยากรักใคร
แต่เพราะไม่มีคนไหนมารักฉัน
คนที่ผ่านเข้ามา แสดงออกเพียงแค่อยากรู้จักกัน
อยากมาเรียนรู้เพียงพักๆแล้วจากไป
ไม่มีสักคน….ที่เขาจริงจัง
พอให้คำว่า “ความหวัง” มีพลังเกิดขึ้นมาได้
บางที “ความรัก” กับ”ฉัน”
อาจจะเป็นเส้นขนานกันตลอดไป
จนถึงขั้นที่ฉันลืมว่ามีหัวใจ…
อยู่ในอกข้างซ้าย…ของตัวเอง….

ฉันอาจจะรักเธอได้
แต่เธอคงไม่รักฉัน
เรื่องของใจไม่อาจฝืนกัน
เหมือนเช่นความฝันไม่อาจจับจอง

ฉันอาจจะรักเธอได้
แต่คงไม่ได้เป็นเจ้าของ
ความรักฉัน ห่วงใย ใช่ครอบครอง
ไม่จำเป็นว่าเราสอง ต้องผูกพัน

ตลอดเวลาฉันรู้ว่ารักเธอได้
แต่ไม่ได้หมายความว่าใจเธอต้องเป็นของฉัน
ตลอดเวลาที่เรารู้จักกัน
ฉันไม่เสียใจสักวันที่ได้รักเธอ