กาพย์ยานี11

๐๐ราตรีที่เนิ่นนานรัตติกาลที่ยาวไกล
ฉุดลากกระชากใจให้หวั่นไหวในเอกา
น้ำตาเริ่มท่วมท้นความหมองหม่นยลเยือนหา
อ้างว้างค้างดวงหน้าดั่งเมฆาพร่าดวงเดือน

๐๐ยามร้างห่างไกลรักอกกระอักจักย้ำเตือน
ตอกซ้ำความปนเปื้อนกระจายเกลื่อนเคลื่อนในทรวง
ความท้อความถดถอยทีละน้อยค่อยคืบล่วง
ให้รักหักทั้งดวงเช่นสายบ่วงควงบาดคา

๐๐มองดาวเหมาทึกทักว่าเราจักเอื้อมไขว่คว้า
แท้จริงสิ่งลวงตาแค่มายาล่อลวงจินต์
ทำได้เพียงแค่มองกับเสียงร้องก้องถวิล
ยามใจใกล้ดับสิ้นไร้แม้กลิ่นรักอาวรณ์

๐๐สุดท้ายเหลือเพียงฝันเฝ้ารำพันปั้นหลอกหลอน
ขาดทรวงห่วงอาทรพาริดรอนก่อนจากจาง
ฝากดาวแลเดือนจ้าเก็บน้ำตาคราอ้างว้าง
ให้คนเคยเคียงข้างที่ทิ้งขว้างอย่างเย็นชา....

(เมฆา :klonthaiclub.com)

สองมือเลี้ยงลูกมา หวังแค่ว่าเป็นคนดี
สองมือที่คอยตี อยากให้ดีอยากให้จำ
สองมือที่ส่งเสีย ให้ได้เรียนมีงานทำ
สองมือที่เฝ้าค้ำ ลูกจะจำจะใส่ใจ

รักแม่เท่ากับฟ้า รักยิ่งกว่าการบินไทย
รักแม่สุดหัวใจ ไม่มีใครมาเทียบได้
รักแม่กว่าชีวิต ไม่เคยคิดจะเปลี่ยนใจ
รักแม่กว่าใครๆ ทั้งหัวใจมอบให้แม่

(Justin: http://poem.meemodel.com)

ฮยอกแจเป็นดั่งดาวสุกสกาวในความฝัน
ทอแสงดั่งดวงจันทร์ที่ฉันนั้นอยากได้เจอ
หากวันใดได้พบที่ประสบคงพร่ำเพ้อ
ฉันคงหลงละเมออยากเจอเธออยู่ร่ำไป

ทั้งโลกดูสดใสเมื่อหัวใจมีซองมิน
น่ารักเป็นอาจิณอยากเจอมินอยู่ร่ำไป
ท่าทางเขาน่ารักใครก็มักอยากอยู่ใกล้
มองเขาแล้วสดใสโลกทั้งใบสีชมพู

ซูพอจูนีออใครกันหนอขรึมหนักหนา
แก้มป่องทุกเวลาอยู่เมกามาห้าปี
กลับมาเกาหลีใต้เพื่อนคนใหม่ขึ้นต้น'ฮี'
รู้ไหมเขาคนนี้คือคนที่ชอบคิบอม

ฝูงลิงทั้งสิบสามมีสีครามประจำวง
น่ารักและซื่อตรงใครเห็นคงหลงละเมอ
พวกเขาชอบซุกซนวิ่งวุ่นจนแฟนคลับเบลอ
แต่ฉันก็ยังเผลอคิดถึงเธอทุกเวลา

การเที่ยวยามค่ำคืนคือการยืนมองท้องฟ้า
มองดูเหล่าดาราเพื่อเตือนว่าฉันเป็นใคร
เป็นเพียงจุดน้อยน้อยที่ไม่ด้อยไปกว่าใคร
และอยากเก็บหัวใจของเธอไว้ตลอดกาล

สตรีคือศัตรู   เหล่าริปูผองไพรินทร์
คราใดบุรุษกิน   สราลับกับข้าวหาย
ทั้งที่เธอมิดื่ม    แต่ปลาบปลื้มมิรู้วาย
แหมถั่วมั่วสบาย    มิขาดสายขบเคี้ยวกลืน

ซดเหล้าโดยเปล่าดาย    แสนระคายจนสุดฝืน
โซดาคือตัวยืน    กับข้าวอื่นก็หมดไป
ผัดเผ็ดรสเด็ดขาด    น่าอนาถเธอกินได้
น้ำแข็งสิถังใหญ่   เธอเคี้ยวเล่นเป็นความเพลิน

โอ้โอ๋ อนิจจา   ช้ำอุรา ข้าเหลือเกิน
จนสุดจะสรรเสริญ   เสนอพจน์รจนา
คราใดเข้าวงเหล้า    เธอก็เฝ้าจำนรรจา
ปากพูดและมือคว้า    แม้ปลาร้าก็ตัดชิม

จึงควรจะสังเวช    เรอทุเรศเมื่อเธออิ่ม
เมากับสลับยิ้ม    ขณะชายระคายเคือง
อิ่มเหล้าแต่หิวข้าว    อุระร้าวเพราะหมดเปลือง
ท้องนางขนาดเขื่อง    บรรจุหมดกำสรดตรม

สตรีคือศัตรู บุรุษรู้มิชื่นชม
อกไหม้และไส้ขม    มิจ่ายตังค์นั่งคอเอียง
จำไว้ บุรุษเอ๋ย   จงละเลยและบ่ายเบี่ยง
ชวนไปก็ได้เพียง   แค่เพื่อนกินสิ้นโศกเอย

กาพย์ยานี๑๑               เขียนสรรพเสร็จให้ถูกทาง
วรรคหน้า๕พยางค์        วรรคหลังบ้างมี๖เอย
พะ-ยาง  นับเป็น๒        ฟ้า-คน-ยอง  ๓ใช่เลย
จำไว้นะทรามเชย          มี๑๑เป็นพยางค์

กาพย์ยานีสิบเอ็ด
เคยท่องเคล็ดเมื่อวานก่อน
ขึ้นใจก่อนเข้านอน
ที่ครูสอนมีดังนี้

วรรคหน้ามีห้าคำ
วรรคหลังจำหกคำมี
แต่งให้ไพเราะดี
จำต้องมีสัมผัสใน

(แมวเหมียว klonthaiclub.com)

มืดครึ้มกระหึ่มทิศ   ฟ้าลิขิตสายลมผัน
อบอ้าวคลุกเคล้ากัน   ลมกรรโชกโบกพัดพา
เมฆหมอกบอกสลัว   มืดพันพัวมัวผวา
ต้นตาลนานนับมา   ยังยืนต้นบนพื้นดิน

เดี๋ยวมืดเดี๋ยวกลับส่าง   สู่หนทางสมถวิล
วิหกผกหากิน    พื้นนาไร่หายโอดครวญ
โลกนี้บ่แน่นอน   เดี๋ยวเย็นร้อนกลับแปรผวน
โอ้ฟ้าสิมาปรวน   อนิจจังมิยั่งยืน