กลอนเสียใจ

ทุกความรู้สึก ที่มีให้
หากไม่เก็บไว้ ก็ไม่ว่า
ถ้าเห็นรกหูรกตา
ก็ทิ้งมันไปได้แต่…อย่าทำต่อหน้าก็พอ

กุมมือฉันไว้ให้แน่นเถิดนะ
ก่อนอะไรจะเกิดขึ้นจากนี้
ความเหน็บหนาวว่างเปล่าที่ทบทวี
ขอไออุ่นจากคนดีมาลบไป
พาฉันไปกับเธอด้วยนะ
ฉันมีเพียงหัวใจที่จะมอบให้
พาฉันข้ามขอบฟ้า เวิ้งน้ำที่กว้างใหญ่
พาฉันไปด้วยหัวใจของเธอนะ คนดี
เชื่อมั่นในหัวใจฉันเถิดนะ
แล้วสร้างปีกอิสระที่จะพาเราไปทุกที่
ให้ฉันหลับฝันและตื่นในอ้อมแขนเธออย่างนี้
จนกว่าจะถึงนาทีที่ไร้ซึ่งลมหายใจ

” คิดถึง ”
คำ-คำหนึ่งฟังแล้วซึ้งคะนึงหา
คนได้รับคงสบายใจทุกเวลา
แต่รู้หรือเปล่าว่า…
คนให้มา ต้องปวดปร่าเพียงใด
ยิ่งคิด ยิ่งคำนึง
ยิ่งนึกถึง ยิ่งอยากร้องไห้
มอบความคิดถึง ให้คนรับมากมาย
แล้วคนรับมีบ้างไหม
จะคิดถึงคนให้ด้วยใจจริง

พ รุ่ ง นี้ ยั ง มี แ ส ง ต ะ วัน
ฉันบอกตัวเองอย่างนั้น ในวันที่ความฝันอ่อนล้า
ถึงแม้กลางคืนจะยาวนานให้ข้ามผ่านรอยน้ำ ต า
แต่ฉันก็รู้ว่า แสงสีทองของตะวันจ้า จะทอประกาย
– – – – – – – –
ฉั น จึ ง อ ย า ก บ อ ก เ ธ อ เห มื อน กั น
ว่าสิ่งที่เกิดกับเธอนั้น ฉันเห็นมันและเข้าใจในความหมาย
เมื่อโลกไม่อาจหยุดนิ่ง ทุกสิ่งย่อมเปลี่ยนไป
มันเป็นธรรมดาเชื่อไหม เธอกับเขา ฉันหรือใคร ไม่ต่างกัน
– – – – – – – –
ป ล่ อ ย มั น น ะ ใ ห้ มั น ผ่ า น ไ ป
วันนี้ร้องไห้ได้ อีกไม่นานหัวใจจะกลับมายิ้มได้ดังฝัน
คิดเสียว่าเราโชคดี ที่ได้เรียนรู้และเข้าใจมัน
ประสบการณ์ของเธอนั้น อยากบอกว่า ..
ต ร ง กั น .. แ ต่ ต่ าง ใ จ