กลอนห่วงใย

ในโลกใบกว้าง
ฉันมีความรู้สึกหลายอย่างเก็บไว้ให้
ตรงพื้นน้ำ ทะเลกว้างไกล
ฉันจะส่งความห่วงใย ไปฝากเธอ

– – – – – – – –
ตรงฟ้ากว้าง สีครามงามซึ้ง ๆ
ฉันจะส่งความคิดถึง ถึงเสมอ
ตรงฟ้าว้าเหว่ทะเลหวั่นไหวในใจเธอ
ฉันจะส่งรักล้นเอ่อ ให้เธอคนไกล

เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็ต้องเจอกับวันใหม่
มันไม่นานเท่าไรหรอกใจจ๋า
แม้วันนี้คนดีมีน้ำตา
แต่ประเดี๋ยวท้องฟ้าก็เปลี่ยนไป

เปลี่ยนให้รู้ว่าอะไรไม่คงทน
ไม่ว่าความสับสนหรือหวั่นไหว
มันเดินทางแวะเข้ามาถึงเวลามันก็ไป
สิ่งที่อยู่อีกนานตั้งเท่าไหร่คือหัวใจที่โชกโชน

(โดย ดวงไฟ :บ้านกลอนไทย)

ในวันที่หัวใจอ่อนแอ และอ่อนไหว วันที่ไม่มีใคร คอยเคียงข้าง วันที่ลมหายใจ เริ่มเลือนลาง วันที่สิ่งต่าง-ต่าง เริ่มจางลง เธอยังมีฉันคนนี้ ที่ยิ้มให้ ขอเธอสู้ ต่อไป อย่าท้อถอย ความสำเร็จ อยู่ข้างหน้า ยังรอคอย อุปสรรค อีกนับร้อย ให้ฝ่าฟัน กำลังใจ ฉันให้เธอ นั้นมีค่า ชุบหัวใจ เธอขึ้นมา ให้มีหวัง เอาความท้อ ความเหนื่อย เป็นพลัง จุดไฟฝัน ขึ้นมาใหม่ ในหัวใจ ในวันที่เธอนั้น คิดท้อแท้ หรืออ่อนแอ สับสน กว่าวันไหน หรือวันที่ เธอมองไป ไม่เห็นใคร ยังมีฉันคน นี้ไงเคียงข้างเธอ

ยามที่เธออ่อนล้า..
รับรู้ได้ จากแววตา ที่หวั่นไหว
ไม่มีใคร คอยเคียงข้างช่วยปลอบใจ
ขอเป็นฉันได้ไหม…ดูแลเธอ

จะคอยเป็น กำลังใจ อยู่ข้างหลัง
รับรู้และรับฟัง เรื่องราวของเธอเสมอ
ความห่างไกล..ก็ไม่อาจกางกั้นความผูกพัน ที่ให้เธอ
ขอเพียงรู้ไว้เสมอ กำลังใจจากฉัน มีให้เธอ…ทุกนาที