กลอนหวานๆ

ไม่ขอเป็นคนที่เธอบอกว่าชอบ
แต่ขอเป็นคนที่เธอบอกว่าใช่
ไม่ขอเป็นคนที่เธอบอกว่ารักจนหมดใจ
แต่ขอเป็นคนที่เธอห่วงใยตลอดมา
ไม่ขอเป็นคนที่เธอต้องคิดถึง
แต่ขอเป็นคนหนึ่งที่เธอคอยถามหา
ไม่ขอเป็นคนที่อยู่กับเธอตลอดเวลา
แต่ขอเป็นคนที่เธอเห็นคุณค่าทุกเวลาที่หายใจ

อยากหยุดเวลาไว้แค่นี้
หยุดความรู้สึกที่ดีดี ไม่ให้แปรผัน
หยุดเรื่องราวดีดี ที่เรามีให้กัน
หยุดเวลาไว้แค่นั้น ไม่ให้มันผ่านไป
แต่โลกนี้ก็หมุนอยุ่ทุกเมื่อ
กลางวันผ่าน เพื่อเหลือ กลางคืนไว้
สิ่งดีดีในวันนี้ หากถึงวัน ที่แสนไกล
ก็คงเหลือเพียงภาพเก่า-เก่าของหัวใจ
ที่ทำได้ แค่เก็บไว้ เพียงวันวาน

ไม่ต้องให้อะไรฉันก็ได้
ถ้าเธอตั้งใจเพียงเพื่อตอบแทนน้ำใจของฉัน
ฉันรู้สึกว่าตัวเองไม่มีค่าถ้าจะรอมัน
เพราะสิ่งที่ให้เธอนั้น
มันมีความหมายสำคัญมากกว่าจะคืนกันด้วยสิ่งของใด
ถ้าเธอไม่มีความรู้สึกอะไรจะให้กัน
ก็ไม่จำเป็นต้องสร้างสรรค์สิ่งใดให้
เพราะที่ทำไปทุกอย่างนี้ก็เพื่อให้เธอรู้สึกดีๆในหัวใจ
แม้ไม่มีสิ่งตอบแทนอะไร ก็ยังจะเต็มใจทำเพื่อเธอ

เธอไม่รักฉัน ก็ไม่เป็นไร
ขอให้รู้ไว้ ว่าห่วงใยก็เท่านั้น
เธอไม่นึกถึงไม่ว่าอะไรกัน
ขอให้รู้ไว้ว่าฉันนั้นรักเธอ
เธอไม่เห็นความสำคัญ ฉันไม่บ่น
ขอแค่เมื่อเธอสับสน ให้มีฉัน
แม้ไม่ได้เป็นคนแรก ก็ไม่สำคัญ
ขอแค่เป็นคนสุดท้ายที่นึกถึงกัน…ก็พอใจ

หากเปรียบเธอดั่งดาวบนท้องฟ้า
ฉันคงมีค่าเหมือนทรายใต้ทะเลกว้าง
ระหว่างเรายังคงมีผืนน้ำกั้นกลาง
ซึ่งมันก็คงไม่มีทางพบเจอกัน

ขอให้เธอเป็นดาวอยู่อย่างนี้
อย่าได้ไยดีเศษธุลีอย่างฉัน
เธอเป็นดาวควรค่ากับใครที่เป็นจันทร์
ทรายไร้ค่าอย่างฉันก็ขอมองเธออย่างนี้
…ตลอดไป…