กลอนหวานๆ

รักของเธออาจไม่ต้องการเวลา
แต่รักของฉันยังอยากศึกษา . .. นิสัยสักหน่อย
เร็วไป . . เธออาจไม่รู้ค่าของการรอคอย
อาจเป็นรักที่เริ่มจากร้อย . .. แล้วลดลงไป

ฉันอยากทำบททดสอบจากกาลเวลา
ให้ความรักหนักแน่น ~ รู้ค่า . . กว่าจะได้มานั้นยากแค่ไหน
ค่อยๆ พัฒนาความสัมพันธ์ ~ เธอและฉันยังต้องเดินทางอีกไกล
อย่าลัดขั้นตอนใด ~ ใด
อะไรที่มันใช่ . .. ยังไงก็เป็นของเธอ~*

(29 ก.ย.2557)

เคยหวาดกลัวกับความรักที่ผ่านมา
การเสียน้ำตา…รู้ไหมว่ามันเจ็บปวดสักเพียงไหน
ปฏิเสธความหวังดี…เว้นวรรคมาหลายปีเรื่องหัวใจ
แล้วเธอวิเศษมาจากไหน?
ถึงทำให้หัวใจอ่อนไหวได้อีกครา

แม้ไม่ใช่แบบที่ชอบในตอนเริ่มต้น
แต่เธอคือใครบางคน…ที่ฟ้าเบื้องบนสั่งให้หา
เหมือนด้ายแดงสั้นลงดั่งที่คอยตลอดมา
ขอบคุณทุกช่วงเวลา….ที่เหวี่ยงเธอมา “ไขกุญแจหัวใจ”

เป็นความจงใจของเวลา
ที่อยากบอกความหมายอย่างนั้น
การที่เข็มสั้น ~ เข็มยาว
เดินทางมาบรรจบกัน
เหมือนการที่คนสองคน ~ จากบรรดาคนนับล้าน
เดินทางมาพบและผูกพัน
ในช่วงเวลาที่ลงตัวพอดี

พอใจแล้ว…ที่ “มีเธอ”
ร่วมเดินบนถนนสายหัวใจ
ก่อนหน้านั้นฉันไม่เคยรักใคร…จึงไม่คิดไขปริศนานี้
และหากความรักจะเป็นเหมือนเข็มนาฬิกา…ที่มาบรรจบกันแค่เพียงนาที
หากเวลาข้างหน้า….จะเหลือแค่ความทรงจำที่มี
ฉันก็จะจำเธอในแบบวันนี้….ตลอดไป

ไม่เรียกร้องให้ใส่ใจกัน
แค่อยากให้ความสัมพันธ์ . .. เป็นเหมือนเก่า
ไม่ต้องมีอ้อมแขนเธอ  ~ เพื่อคลายเหงา
แค่รู้ว่ายังมีเรา . .. ก็อุ่นใจ

ไม่ต้องตามกดไลค์ให้ทุกข้อความที่โพสต์
ไม่น้อยใจ ~ ไม่โกรธ . .. หรอกรู้ไหม?
สำหรับเธอ . . ฉันเป็นส่วนหนึ่งของสังคมออนไลน์
แต่สำหรับฉัน . .. เธอคือคนที่ใจแอบรออย่างมีความหมาย
แค่เห็นเธอออนไลน์ .. . ก็ “รู้สึกดี”~*

By : แป้งน้ำ 8 มี.ค. 56 บ้านกลอนไทย 

ภาพฝันที่เธอสร้างขึ้นมา
มันจะทำให้ฉันเสียน้ำตา . .. รู้ไหม?
วันนี้เธอถูกใจฉัน ~ วันข้างหน้าเธอจะถูกใจใคร?
วันนี้ . . คือฉันที่เธอห่วงใย . ..
วันข้างหน้าอาจไม่เหลือแม้แต่ที่จะยืนหายใจ . .. ใกล้ ~ ใกล้เธอ

By : แป้งน้ำ 8 กพ 56 บ้านกลอนไทย 

เมื่อตำนานความรักเหงา – เหงา
กับกลายเป็นเรื่องเล่า…ทะเล ฟากฟ้า
สิ่งทั้งสองเคยครองรักกัน…เมื่อนานมา
แต่ด้วยความอิจฉาของพสุธา…จับแยกกัน
–  –  –  –  –  –  –
ฟากฟ้า และ ท้องทะเล…ยังคงเป็นสีคราม
แสดงออกถึงความรักที่งอกงามในใจนั้น
ห่างกันสุดฟากฟ้า…ฝั่งทะเล…ยังมั่นคงผูกพัน
” รัก ” ที่จริงใจนั้น…อย่าวัดกันที่ระยะทาง
–  –  –  –  –  –  –
เมื่อฝั่งทะเล…คิดถึงซึ่งฟ้าไกล
น้ำจะก่อระเหยเป็นไอแทนความอ้างว้าง
ฟากฟ้า…รับรู้ได้ถึงสายใยบาง – บาง
สายฝนไหลมาเป็นทาง…ลบความอ้างว้างให้ทะเล
–  –  –  –  –  –  –
ถึงแม้เรื่องจริงเส้นขนาน…ไม่เคยบรรจบ
แต่รักของเราไม่ติดลบ…ไม่หันเห
อย่างน้อยยังเคียงคู่…ฟากฟ้า…ฝั่งทะเล
แค่นิทานกล่อมเห่…แต่ มั่นคง ไม่ไขว้เขว…ดั่งใจคน

lookgaow (ชุมชนคนบ้ากลอน) กลอนชนะเลิศ ต.ค.51