กลอนวันแม่

คำหนึ่งคำมากล้ำด้วยคุณค่า
คือ”มารดา”ผู้เหนือยิ่งกว่าสิ่งไหน
เพียงสดับรับรู้ได้ในทันใด
นามนี้เปี่ยมด้วยห่วงใยใจเมตตา

นามแสดงแฝงไว้ด้วยภาระหนัก
ต้องฟูมฟักรักเลี้ยงดูให้รู้สา
คอยปกป้องคุ้มภัยให้บุตรา
เลี้ยงดูมาจนถึงวันเจริญวัย

คอยชี้นำทางสว่างกระจ่างจิต
ช่วยชี้ทิศทางเดินดำเนินได้
คำสอนสั่งพรั่งพรูสู่สายใย
หวังเพียงให้ลูกได้สิ่งที่ดี

แม้เหนื่อยหนักสักแค่ไหนไม่เคยบ่น
ยอมอดทนเพื่อลูกได้สุขี
หาสิ่งใดไหนเปรียบเทียบเท่ามี
พระคุณนี้ยิ่งใหญ่ไม่อาจลืม

สองมือไหน… ใครเล่า ป้อนข้าวน้ำ
สองมือไหน… คอยปราม ยามเราเพลอ
สองมือไหน… อุ่นไอ อ้อมกอดเธอ
สองมือไหน… ที่เราเฟ้อ ถึงทุกวัน

สองมือไหน… เราดุนดูด ตั้งแต่เด็ก
สองมือไหน… ยามเราเล็ก ประคองนั่ง
สองมือไหน… ซ่อมของ เราทำพัง
สองมือไหน… ให้ความหวัง ตลอดมา

สองมือไหน… เช็ดน้ำตา ตอนอกหัก
สองมือไหน… ใครไม่รัก ให้มาหา
สองมือไหน… คอยกอดเรา สุขอุรา
สองมือไหน… ใครนั้นหนา “แม่”ฉันเอง…. ^^”

แด่… “แม่”ที่รักของลูกทุกคน….
(อรุณแรก รัตติกาล…บ้านกลอนไทย)

เข็มเล่มน้อย ร้อยด้าย ผูกสายคล้อง
มือค่อยกรอง มาลัย มาให้แม่
ด้วยความรัก ประจักษ์ซึ้ง ถึงดวงแด
มิผันแปร เปลี่ยนล่วง ตามห้วงวาร

สายสะดือ สื่อสายใย ในวันเก่า
แม่คอยเฝ้า ประคับประครอง ป้องภัยผ่าน
หิวต้องอด เพราะรกนั้น พันธนาการ
ล้วนอาหาร มากค่า มาป้อนเลี้ยง

สายสัมพันธ์ อ้อมกอดอุ่น การุญลูก
ด้วยพันผูก หัวใจ ไม่บ่ายเบี่ยง
มอบรักล้น บนทาง แม่ข้างเคียง
จนกล่อมเกลี้ยง เติบใหญ่ ลูกได้ดี

สายกระแส เสียงพร่ำ ทุกคำพูด
ล้วนพิสูจน์ หัวใจ ไม่หน่ายหนี
พระคุณแม่ นับอนันต์ ของท่านนี้
แม้นวจี ก็ยากสรรค์ มาพรรณนา

สายเส้นด้าย เรียงร้อย มะลิรัก
ลูกทอถัก แทนสายใย ให้ซึ้งค่า
เทิดพระคุณ อุ่นไอ ที่ให้มา
ด้วยมาลัย มาบูชา มารดาเอย

(GreenMonkey…บ้านกลอนไทย)

แม่นั้นเปรียบเทียบพระอรหันต์
สุดจะสรรบรรยายมากมายข้อ
เก้าเดือนอุ้มคุ้มครองป้องพะนอ
ได้เกิดก่อชีวิตจิตวิญญาณ์

มอบความรักห่วงใยแม้ไม่เห็น
ด้วยลูกเป็นเชื้อไขยิ่งใหญ่ค่า
อธิษฐานขอพรวอนเทวา
ลูกเกิดมาครบถ้วนมวลร่างกาย

เท้าน้อยน้อยคอยจับประทับจูบ
บรรจงลูบโลมไล้ไม่หนีหาย
ป้อนข้าวน้ำทำให้ไม่เสื่อมคลาย
มิดูดายริ้นไรมิให้ตอม

แม้เพียงนิดคิดย้อนเกิดร้อนหนาว
ในเรื่องราวแม่ลูกผูกถนอม
แม่ทนอดลูกกินแม่ยินยอม
แม่ผ่ายผอมเลี้ยงลูกด้วยผูกพัน

(รุ่งอรุณ…บ้านกลอนไทย)

สายใยโยงเชื่อมยากเสื่อมถอย
ดั่งสร้อยร้อยมานเฝ้าสานถัก
โอบกอดกกเจ้าเฝ้าหลงรัก
มอบตักพักหนุนพร้อมอุ่นไอ

ยามโตเติบใหญ่ไว้เป็นเพื่อน
ตักเตือนติดตามยามไปไหน
ห่วงหาอาทรก้อนดวงใจ
รักใดในหล้าหาไม่มี

ด้วยรักถักทอแม่พ่อพร้อม
โอบล้อมหลอมเจ้าเฝ้าขัดสี
สอนสั่งหวังเน้นเป็นคนดี
แม่พลีพ่อพร้อมล้อมครอบครัว

เคี่ยวเข็ญขัดเกลาโน้มน้าวจิต
ชี้ผิดเพื่อตรองกรองดีชั่ว
เลือกเลวเหวลึกต้องนึกกลัว
หมองมัวมองข้ามห้ามเฉียดกาย

พ่อแม่แก่เฒ่าหวังเจ้านั้น
ถึงวันวายดับชีพลับหาย
ก่อนสิ้นวิญญาณ์ถึงคราตาย
แม่หมายมีเจ้าเฝ้าปิดตา

(สันทราย สะเลเต…บ้านกลอนไทย)

   สุดแผ่นดิน     สิ้นแผ่นฟ้า     มหาสมุทร
รักของแม่     มิสิ้นสุด        มหาศาล
สุดห้วงห้าว   อวกาศ         สิ้นจักรวาล
รักของแม่     เกินประมาณ   สุดพรรณนา
   
   อยู่ในครรภ์     ถึงวันคลอด     รอดเป็นคน
ตั้งแต่ต้น      จนเติบโต     โอ้แม่จ๋า
แม่มอบรัก      มอบชีวี        มอบวิญญา
บอกแม่จ๋า     ลูกตระหนัก    รักแม่แล้ว

ครั้นกำเนิด เกิดมา หน้าชะแง้
ร้องอุแว้ แลมอง จ้องสงสัย
หญิงที่ยิ้ม อิ่มซ่าน หวานละไม
นั่นคือใคร ไยต้อง ประคองเรา

วัยยังเล็ก เด็กน้อย คอยฟูมฟัก
อุ่นไอรัก ปักใจ ไม่อับเฉา
เมื่อเจ็บไข้ ได้ป่วย ช่วยบรรเทา
กระต่ายเต่า เล่าตลอด ยอดนิทาน

ทุกวันคืน ตื่นก่อน นอนทีหลัง
เพลงที่ฟัง ครั้งก่อน แสนอ่อนหวาน
หยดน้ำผึ้ง พึงเงียบ ไม่เปรียบปาน
แม้น้ำตาล หว่านล้อม ต้องยอมไป

แล้วส่งเข้า เล่าเรียน เพียรศึกษา
เพื่อวันหน้า มาถึง พึ่งตนไหว
ทุกภาพตอน สอนเรา ให้เข้าใจ
เมื่อเติบใหญ่ ใคร่เห็น เป็นคนดี

เคยสงสัย ใครกัน ฉันอยากรู้
ที่เฝ้าดู คู่กาย ไม่หน่ายหนี
คงรักฉัน ดั่งห้วง ดวงชีวี
ยิ่งนานปี ยิ่งปลูก ความผูกพัน

และสุดท้าย ได้รู้ ผู้แนะชี้
หญิงคนนี้ ที่แท้ คือแม่ฉัน
พระคุณเลิศ เกิดมา ค่าอนันต์
ลูกขอหมั่น เชยชด ทดแทนคุณ

(เอื้องกุหลาบ :klonthaiclub.com ชนะเลิศประกวด ส.ค.54)