กลอนลา

ถ้อยคำ-สายตา
เพียงเท่านี้เธอก็ฆ่าฉันได้
ถูก-ที่ยังหลงเหลือลมหายใจ
แต่เธอรู้จักคำนี้ไหม…ตายทั้งเป็น

รักฉันมั๊ย
ขอถามย้ำ ให้แน่ใจ ในวันนี้
ที่มันเปลี่ยนไป ในทุกท่าที
กลัวว่าความรักที่มี จะเปลี่ยนตาม
รักฉันมั๊ย
ช่วยตอบให้มั่นใจ ในคำถาม
หรือว่าตัวฉัน มีแค่คำ จำกัดความ
เป็นเพียงนิยามสั้น-สั้นเมื่อวันเธอเหงาใจ

เก็บคำว่ารอไปเหอะ
ไม่อยากให้สมองเปื้อนเปรอะเหลวไหล
ขนาดแผ่นดินเดียวกันทุกวันยังนอกใจ
ถ้าข้ามน้ำ ข้ามทะเลไปคงสะกดไม่ได้ว่า..
……..อะไรคือ “รอ”……

อย่ามอง การจากลา ว่าทำร้าย
ตรงกันข้าม…มันท้าทายความห่วงหา
ว่าเมื่อเรา ห่างไกล ไปสุดตา
ความผูกพัน จะมีค่าหรือเปลี่ยนไป
ในที่สุด จุดจบ ของบางอย่าง
ก็เป็นจุด เริ่มสร้าง บางสิ่งได้
จุดจบของการพบกัน คือการไกล
ก็เริ่มสร้าง ความห่วงใยได้พร้อมกัน

กุมมือฉันไว้ให้แน่นเถิดนะ
ก่อนอะไรจะเกิดขึ้นจากนี้
ความเหน็บหนาวว่างเปล่าที่ทบทวี
ขอไออุ่นจากคนดีมาลบไป
พาฉันไปกับเธอด้วยนะ
ฉันมีเพียงหัวใจที่จะมอบให้
พาฉันข้ามขอบฟ้า เวิ้งน้ำที่กว้างใหญ่
พาฉันไปด้วยหัวใจของเธอนะ คนดี
เชื่อมั่นในหัวใจฉันเถิดนะ
แล้วสร้างปีกอิสระที่จะพาเราไปทุกที่
ให้ฉันหลับฝันและตื่นในอ้อมแขนเธออย่างนี้
จนกว่าจะถึงนาทีที่ไร้ซึ่งลมหายใจ