กลอนลา

เธออาจจะอยู่ในความคิด
แต่ไม่อยู่ในชีวิต และจิตใจ

เกลียดคำว่า บ๊าย-บาย
หรือคำอะไร ๆ ที่ทำให้เธอไกลจากตรงนี้
เกลียดการจากไป
แม้จะรู้แก่ใจว่า ไม่นานก็ได้เจอกันอยู่ดี
แต่ก็แอบนึกทุกที
ว่าอยากให้เธออยู่ตรงนี้ ตลอดเวลา..
– – – – – –
เมื่อมันสุดวิสัย
ก็ขอให้การจากไป เป็นการจากเพื่อพบกันใหม่วันหน้า
แล้วจะไม่บอกหรอก บ๊าย-บาย
หรือคำอะไรที่เป็นคำร่ำลา
จะบอกแค่เพียงว่า
อย่าให้ความห่างไกลกับเวลา
มาเปลี่ยนแปลงความผูกพันที่มีค่าของเรา

รับรู้บ้าง
ว่าตอนนี้คนอ้างว้าง..เหว่ว้า
อย่าใช้เหตุผลแค่เธอไม่มีเวลา
มาทำลายศรัทธา..ของหัวใจ
รับรู้บ้าง
ว่าตอนนี้คนอ้างว้าง..หวั่นไหว
รีบ ๆ กลับมาดูแลสักที..หัวใจ
ก่อนที่มันจะทนไม่ไหว
…และไม่เหลืออะไรให้เธอกลับมาดู…

บอกมาเลยดีกว่า
ว่าที่ผ่านๆมาเธอคิดยังไงกับฉัน
บางครั้งดูเหมือนจะมีใจ
แต่บางคราวกลับเหมือนไม่เคยให้ความสำคัญ
บอกมาเลยให้ได้รู้กัน – – อย่าให้มันคาใจ

ไม่อยากอยู่อย่างสับสน
แค่ผู้หญิงธรรมดาหนึ่งคนอดทนมากคงไม่ไหว
อย่าเห็นนะว่านิ่งเฉยแล้วเคยตัวได้ใจ
เพราะหากน้ำนิ่งๆก่อตัวเป็นพายุวันใด
– – อย่าเสียใจแล้วกัน – –

ผิดหวัง..มากไหม
เมื่อฉันไม่ใช่..อย่างที่ใฝ่ฝัน
ต้องทนฝืนใจ..คบกันไปวัน ๆ
ก็อึดอัดเหมือนกัน..ในท่าที

จากที่มั่นใจ..ว่าใช่แน่
พอเรียนรู้ธาตุแท้..จึงอยากหนี
ไม่เลิศหรู..คุณหนู..กุลสตรี
สรุปว่าไม่ดี..อย่างที่เธอพอใจ

หากไม่อยากจะทนคบ
ก็จบเถอะ..เรื่องราว รัก ๆ ใคร่ๆ
มัวหลอกตัวเองไม่เซ็งหรือไง
จะทนไปทำไมให้ป่วยการ

ทบทวนดูให้ดี
ที่อยู่เพราะรักยังมี..หรือแค่สงสาร
ทบทวนดูอีกที..อยู่แบบนี้ฉันทรมาน
อย่าให้ความเย็นชามันประจาน…การหมดใจ

ดีใจที่ได้รู้จัก
แต่อย่าให้บอกว่ารักเลยได้ไหม
ยังอยากให้เวลากับหัวใจ
เพราะเธออาจไม่ใช่
เป็นเพียงใครสักคน…ที่ผ่านเข้ามา