กลอนรักหวานซึ้ง

ฉันคงเหมือนดาวบนฟ้า
เพียงเธอมองมาแทบไม่เห็น
ไม่เหมือนดวงจันทร์ในคืนวันเพ็ญ
ลอยสวยเด่นให้เธอเห็นเต็มตา
ฉันเป็นแค่ดาวดวงหนึ่ง
ในหมู่ดาวซึ่งอยู่บนฟ้า
ไม่เป็นหนึ่งเหมือนดวงจันทรา
หากเธอมองมาคงไม่รู้ว่า..ฉันคือดาวดวงใด

อย่ามอง การจากลา ว่าทำร้าย
ตรงกันข้าม…มันท้าทายความห่วงหา
ว่าเมื่อเรา ห่างไกล ไปสุดตา
ความผูกพัน จะมีค่าหรือเปลี่ยนไป
ในที่สุด จุดจบ ของบางอย่าง
ก็เป็นจุด เริ่มสร้าง บางสิ่งได้
จุดจบของการพบกัน คือการไกล
ก็เริ่มสร้าง ความห่วงใยได้พร้อมกัน

เธอเคยรู้ความจริงบ้างไหม
ว่าดวงดาวทั้งหลาย ในฟากฟ้า
ยังคงมีอยู่มากกมาย ทุกเวลา
ต่างกันตรงที่ว่า เราจะเห็นมันเมื่อฟ้ามืดไป
ความรู้สึกในหัวใจ ก็คล้ายกัน
สิ่งสำคัญ ไม่ใช่แค่การมองเห็นมันหรือไม่
แต่คือการที่สิ่งนั้นยังมีอยู่คงเดิมเสมอไป
ทุกเวลาของหัวใจยังผูกพัน

ฉันนั่งเหม่อมอง ลอดช่องหน้าต่าง
ปล่อยใจอ้างว้าง ล่องลอยไปยังปลายฟ้า
ณ.เส้นสาย สุดท้าย สุดสายตา
จะมีเธออยู่ที่นั่น ในเวลาที่เราคิดถึงกัน
– – – – – – –
ไม่รู้ว่าหัวใจจะทรมาน อีกนานแค่ไหน
บทละครรักของเรา จะดำเนินไปถึงตอนนั้น
ตอนอวสานที่เราจะได้ยืนกุมมือ กันและกัน
อย่างที่เราเฝ้าฝัน เหมือนตอนจบในนิยาย