กลอนรักหวานซึ้ง

ฉันอาจจะรักเธอได้
แต่เธอคงไม่รักฉัน
เรื่องของใจไม่อาจฝืนกัน
เหมือนเช่นความฝันไม่อาจจับจอง

ฉันอาจจะรักเธอได้
แต่คงไม่ได้เป็นเจ้าของ
ความรักฉัน ห่วงใย ใช่ครอบครอง
ไม่จำเป็นว่าเราสอง ต้องผูกพัน

ตลอดเวลาฉันรู้ว่ารักเธอได้
แต่ไม่ได้หมายความว่าใจเธอต้องเป็นของฉัน
ตลอดเวลาที่เรารู้จักกัน
ฉันไม่เสียใจสักวันที่ได้รักเธอ

ไม่ขอเป็นคนที่เธอบอกว่าชอบ
แต่ขอเป็นคนที่เธอบอกว่าใช่
ไม่ขอเป็นคนที่เธอบอกว่ารักจนหมดใจ
แต่ขอเป็นคนที่เธอห่วงใยตลอดมา
ไม่ขอเป็นคนที่เธอต้องคิดถึง
แต่ขอเป็นคนหนึ่งที่เธอคอยถามหา
ไม่ขอเป็นคนที่อยู่กับเธอตลอดเวลา
แต่ขอเป็นคนที่เธอเห็นคุณค่าทุกเวลาที่หายใจ

อยากหยุดเวลาไว้แค่นี้
หยุดความรู้สึกที่ดีดี ไม่ให้แปรผัน
หยุดเรื่องราวดีดี ที่เรามีให้กัน
หยุดเวลาไว้แค่นั้น ไม่ให้มันผ่านไป
แต่โลกนี้ก็หมุนอยุ่ทุกเมื่อ
กลางวันผ่าน เพื่อเหลือ กลางคืนไว้
สิ่งดีดีในวันนี้ หากถึงวัน ที่แสนไกล
ก็คงเหลือเพียงภาพเก่า-เก่าของหัวใจ
ที่ทำได้ แค่เก็บไว้ เพียงวันวาน

ไม่ต้องให้อะไรฉันก็ได้
ถ้าเธอตั้งใจเพียงเพื่อตอบแทนน้ำใจของฉัน
ฉันรู้สึกว่าตัวเองไม่มีค่าถ้าจะรอมัน
เพราะสิ่งที่ให้เธอนั้น
มันมีความหมายสำคัญมากกว่าจะคืนกันด้วยสิ่งของใด
ถ้าเธอไม่มีความรู้สึกอะไรจะให้กัน
ก็ไม่จำเป็นต้องสร้างสรรค์สิ่งใดให้
เพราะที่ทำไปทุกอย่างนี้ก็เพื่อให้เธอรู้สึกดีๆในหัวใจ
แม้ไม่มีสิ่งตอบแทนอะไร ก็ยังจะเต็มใจทำเพื่อเธอ