กลอนซึ้งๆ

ดีใจที่เป็นคนหนึ่ง
ที่เธอนึกถึงในวันอ่อนล้า
มีสองมือคอยเช็ดน้ำตา
อยากให้เธอรู้ว่า ฉันพร้อมจะเข้าใจ
วันใดเธอยังสุขสันต์
ไม่จำเป็นต้องนึกถึงฉันก็ได้
แต่หากเมื่อครั้งที่เธอเศร้าใจ
มาร้องไห้ใกล้ๆฉันก็พอ

จะกอดเก็บความทรงจำ ณ เวลานี้
ทุกเสี้ยวนาที ที่มีเธอร่วมทางฝัน
ใส่ในตะกร้าที่สานขึ้นมาจากความผูกพัน
เพื่อเตือนแต่ละวานวันที่ผ่านเลยมา
ความทรงจำนี้เองที่เก็บไว้
จะคอยเป็นกำลังใจในวันที่อ่อนล้า
เมื่อวันหนึ่งสิ่งร้าย ๆ ผ่านเข้ามา
อย่างน้อยก็รู้สึกว่าทุกครั้งที่หลับตาจะอุ่นใจ

รู้…ศาสตรา อาวุธ หาใดเปรียบ
รู้…มิมี ใครเทียบ แสนยาได้
รู้…ยังแพ้ แก่เธอ อยู่ร่ำไป
รู้…พ่ายคำ ยิ่งใหญ่ ในแดนดิน
– – – –
รัก…จรรโลง โลกนี้ สีสดใส
รัก…ห่างหาย หดหู่ ให้ถวิล
รัก…เพียงเธอ จ่อมจม เกินใจจินต์
รัก…ตราบสิ้น ดินฟ้า มามลาย
– – – –
ฤๅ…สิ่งใด เทียบได้ ซึ่งความรัก
ฤๅ…ใครจัก เคียงชิด ไม่ห่างหาย
ฤๅ…มีสิ่ง ยืนยง ไม่เปลี่ยนไป
ฤๅ…เทียบเท่า หัวใจ ที่ให้เธอ
– – – –
ลืม…ความทุกข์ ความเหงา และเศร้าจิต
ลืม…ความคิด หยุดที่ เธอเสมอ
ลืม…ทุกสิ่ง ทุกคน ที่เคยเจอ
ลืม…ว่าฝัน ละเมอ หรือเรื่องจริง
(บทกลอนชนะเลิศ ชุมชนคนบ้ากลอน ประจำเดือน ต.ค.50 )

ในโลกกว้างที่มีคนมากมาย
เราอาจเคยเดินสวนทางกันไปไม่รู้กี่ครั้ง
กามเทพมีจริงหรือเปล่านะ อยากรู้จัง
วันหนึ่งเราจึงถูกตั้งให้เป็นคนรัก ที่ห่วงใย

ก่อนหน้านั้นเราเคยพบกันมาก่อนหรือเปล่า
เคยมีช่วงที่เราเป็นคนแปลกหน้า ต่อกันไหม?
ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง คงต้องขอบคุณกามเทพ ที่สื่อใจ
ทำให้คนแปลกหน้าอย่างเรา มาห่วงใยและรักกันได้จริงๆ