กลอนความรัก

จะหยุดตัวเองอยู่ตรงนี้
หยุดตรงที่มีเธอเคียงข้างกาย
จะไม่ยอมปล่อยอะไรให้มันสาย
จะไม่ทิ้งให้เธอเดียวดายเลยสักวัน
เธอเป็นความรักครั้งใหม่
และอาจจะเป็นรักครั้งสุดท้ายของฉัน
และเธออาจจะเป็นคนเดียวที่รักกัน
เพราะเธอเป็นคนบอกฉัน…ด้วยหัวใจ

สูดกลิ่นไอแห่งความอบอุ่น
ก้อนเมฆเหมือนปุยนุ่นขาว – ขาว
แดดส่องคลื่นวิ่งไล่เป็นสายพราว
หาดทรายยาวทอดไปสุดสายตา
อยากให้เธออยู่ตรงนี้
ร่วมซึมซับความรู้สึกดี – ดี ที่ตรงหน้า
เผื่อเธอจะเข้าใจในเวลา
ที่ฉันบอกเธอว่า”รักเธอเหมือนทะเล”

ไม่มีคำสัญญาจะให้
เพราะรู้ว่าทุกอย่างต้องเปลี่ยนไปในวันหน้า
นับประสาอะไรกับหัวใจธรรมดา
เมื่อผ่านกาลเวลา
ก็ไม่อาจรับรองว่าไม่มีอะไรเปลี่ยนไป
แต่มีอยู่อย่างที่อยากให้รู้
มองตาฉันดูแล้วเธอจะเข้าใจได้
แม้ไม่อาจรู้ว่าพรุ่งนี้สิ่งต่างๆจะเปลี่ยนไป
แต่ก็อยากให้เธอมั่นใจ
ว่าตาคู่นี้ไม่เคยมองใครนอกจากเธอ

ความรักคือความอาทร
ที่โอนอ่อนอบอุ่นได้มากกว่า
ไม่ใช่แค่ห่วงหวงทุกเวลา
แต่หากเป็นสายตาของความเข้าใจ
ก็เพราะรักเป็นอย่างนี้
ฉันจึงรักเธอคนดีมากรู้ไหม
เป็นความรักที่ไม่หวงแต่ห่วงใย
เป็นรักที่ไม่ยิ่งใหญ่แต่มั่นคง

ชอบรอยยิ้มที่น่ารัก
ชอบเสียงทักทายที่สดใส
ชอบความอ่อนโยนในใจ
ชอบแววตาที่จริงใจ..ของเธอ

ชอบเธอที่เปิดเผยและเรียบง่าย
ชอบการแต่งกายไม่ฟุ้งเฟ้อ
ชอบอุปนิสัยใจจริงของเธอ
เพราะชอบมากอย่างนี้ซิเออ..จึงเผลอใจ

ฉันไม่ใช่นักกวี
มีเพียงใจดวงนี้ที่รักความฝัน
อยากโบยบินให้ถึงครึ่งหนึ่งแสงจันทร์
หนีความโหดร้ายของคืนวัน..ที่เข้ามา

ฉันเป็นเพียงคนอ่อนไหว
อาจไม่มีคำใดใช้แทนค่า
ไร้คำนิยามใดๆ จำกัดความจริงใจ
นอกจากช่วงเวลา
ที่จะเป็นเครื่องยืนยันว่า..ฉันมั่นคง