กลอนความรัก

เธอเคยรู้ความจริงบ้างไหม
ว่าดวงดาวทั้งหลาย ในฟากฟ้า
ยังคงมีอยู่มากกมาย ทุกเวลา
ต่างกันตรงที่ว่า เราจะเห็นมันเมื่อฟ้ามืดไป
ความรู้สึกในหัวใจ ก็คล้ายกัน
สิ่งสำคัญ ไม่ใช่แค่การมองเห็นมันหรือไม่
แต่คือการที่สิ่งนั้นยังมีอยู่คงเดิมเสมอไป
ทุกเวลาของหัวใจยังผูกพัน

ฉันนั่งเหม่อมอง ลอดช่องหน้าต่าง
ปล่อยใจอ้างว้าง ล่องลอยไปยังปลายฟ้า
ณ.เส้นสาย สุดท้าย สุดสายตา
จะมีเธออยู่ที่นั่น ในเวลาที่เราคิดถึงกัน
– – – – – – –
ไม่รู้ว่าหัวใจจะทรมาน อีกนานแค่ไหน
บทละครรักของเรา จะดำเนินไปถึงตอนนั้น
ตอนอวสานที่เราจะได้ยืนกุมมือ กันและกัน
อย่างที่เราเฝ้าฝัน เหมือนตอนจบในนิยาย

จะกอดเก็บความทรงจำ ณ เวลานี้
ทุกเสี้ยวนาที ที่มีเธอร่วมทางฝัน
ใส่ในตะกร้าที่สานขึ้นมาจากความผูกพัน
เพื่อเตือนแต่ละวานวันที่ผ่านเลยมา
ความทรงจำนี้เองที่เก็บไว้
จะคอยเป็นกำลังใจในวันที่อ่อนล้า
เมื่อวันหนึ่งสิ่งร้าย ๆ ผ่านเข้ามา
อย่างน้อยก็รู้สึกว่าทุกครั้งที่หลับตาจะอุ่นใจ

ขอบคุณอะไรบางอย่าง
ที่นำทางให้เรามาพบกัน
ขอบคุณคืนและวัน
ที่เปลี่ยนผันทำให้ฉันมาพบเธอ
– – – – – – –
ขอบคุณรอยยิ้มหวาน
จากวันนั้นที่มีให้กันเสมอ
ขอบคุณความอบอุ่น ละไมละมุน จากเธอ
ทุกครั้งที่พบเจอ…ทุกครั้งที่พบกัน
– – – – – – –
อยากให้เป็นเช่นนี้ตลอดไป
คืนวันที่สดใสของเธอกับฉัน
มั่นคงเรื่อยไปดั่งแสงตะวัน
.เป็นแสงจันทร์สาดส่องใจกันและกัน
…นานเท่านาน…

ในโลกกว้างที่มีคนมากมาย
เราอาจเคยเดินสวนทางกันไปไม่รู้กี่ครั้ง
กามเทพมีจริงหรือเปล่านะ อยากรู้จัง
วันหนึ่งเราจึงถูกตั้งให้เป็นคนรัก ที่ห่วงใย

ก่อนหน้านั้นเราเคยพบกันมาก่อนหรือเปล่า
เคยมีช่วงที่เราเป็นคนแปลกหน้า ต่อกันไหม?
ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง คงต้องขอบคุณกามเทพ ที่สื่อใจ
ทำให้คนแปลกหน้าอย่างเรา มาห่วงใยและรักกันได้จริงๆ

เหนื่อยมั้ย..ที่ทำแบบนี้
กับสิ่งดีดีที่มอบให้ฉัน
คนที่ไม่เคยเห็นค่าความผูกพันธ์
แต่เธอก็ยังอยู่เพื่อกันตลอดมา

ขอบคุณนะ..ขอบคุณเธอมาก
ที่ไม่ยอมเดินจากผู้หญิงเจ้าปัญหา
วันนี้ฉันรู้แล้วว่าอะไรที่มีค่า
และฉันขอสัญญา..จะรักเธอให้มากกว่าที่เธอรักกัน