กลอนหวาน

ขอโทษนะคนดี
ใจลังเลดวงนี้ มันร้องไห้
รู้ทั้งรู้ว่ามีใคร
แต่หัวใจก็รักใคร…ได้อีกคน

ฉันอยากจะเป็น ..
ทุกสิ่งทุกอย่างที่เธอชอบ
ที่เธออยากให้ฉันเป็น
แต่บางที..
เธอน่าจะมองให้ลึก
ถึงความจริงในตัวฉัน
เพราะไม่ว่า..
ฉันจะเป็นอย่างไร
แต่สิ่งหนึ่งที่ยังคงอยู่
ให้เธอได้รับรู้
คือความห่วงใย..และความรัก
มันคือสิ่งที่ดีที่สุด
ที่ฉันมีและฉันเป็น

อย่ามอง การจากลา ว่าทำร้าย
ตรงกันข้าม…มันท้าทายความห่วงหา
ว่าเมื่อเรา ห่างไกล ไปสุดตา
ความผูกพัน จะมีค่าหรือเปลี่ยนไป
ในที่สุด จุดจบ ของบางอย่าง
ก็เป็นจุด เริ่มสร้าง บางสิ่งได้
จุดจบของการพบกัน คือการไกล
ก็เริ่มสร้าง ความห่วงใยได้พร้อมกัน

ความรักกับอากาศ.. เธอเลือกที่จะขาดสิ่งไหน ไม่มีอากาศ ก็ไม่มีลมหายใจ ไม่มีความรักยังหายใจได้เหมือนทุกวัน –  –  –  –  –  – อากาศไม่ต้องเสาะแสวงหา แต่ความรักจะได้มาต้องบากบั่น อากาศอาจได้มาง่ายๆและมีอยู่มากมายร้อยพัน ส่วนความรักแม้เพียงฝันก็สุขใจ –  –  –  –  –  – อากาศแทบไม่มีน้ำหนัก ส่วนความรักใครก็เห็นว่ายิ่งใหญ่ อากาศไม่เคยสร้างความเสียใจ หากความรัก ทำให้ต้องร้องไห้ มีน้ำตา –  –  –  –  –  – อากาศทำให้ทุกชีวิตดำรงอยู่ และความรักทำให้ลมหายใจทุกอณูมีคุณค่า อากาศมองเห็นได้ยากด้วยสายตา ส่วนความรัก เห็นด้วยตา รู้ด้วยใจ –  –  –  –  –  – มีอากาศโลกก็เป็นอย่างที่เป็นอยู่ มีความรักโลกจะกลายเป็นสีชมพูหวานไหว สำหรับอากาศ เข้า-ออก ตามลมหายใจ แต่ความรักหากมีไว้ก็ไม่อยากสูญเสียไปสักนิดเดียว –  –  –  –  –  – ดูแลรักษาอากาศว่าลำบาก ดูแลความรักยิ่งยุ่งยากหากไม่ชอบแลเหลียว อากาศมากเท่าไร่ก็ไม่กลมเกลียว ความรัก แม้บางเบาก็แน่นเหนียวและผูกพัน –  –  –  –  –  – ส่นประกอบของอากาศสามารถบรรยาย แต่ความรักไม่อาจอธิบายด้วยคำสั้นๆ อากาศอาจ ดี-แย่ แต่ละวัน ส่วนความรักนั้นจะยังคงอบอ่นกรุ่นหัวใจ –  –  –  –  –  – “ความรัก” กับ “อากาศ” หากถามฉัน ว่าเลือกที่จะขาดสิ่งไหน แม้อากาศจำเป็นสักเพียงใด แต่ในโลกที่ความรักสิ้นไร้ ก็ไม่อาจทนอยู่ได้เช่นกัน