กลอนหวานๆ

เคยรักมาอย่างไร
ในวันนี้หัวใจ ก็เป็นอย่างนั้น
แม้อาจจะมีบ้างที่ต้องห่างกัน
แต่ความห่วงหาจากฉัน ไม่เคยห่างตาม

เคยคิดถึงอย่างไร..ก็เช่นเดิม
ตอบได้ว่ารักฉัน พูนเพิ่มทุกครั้ง ที่เธอทวงถาม
ความรู้สึกที่มี..คือความผูกพันดีๆ ที่งดงาม
เธอจะเป็นทุกโมงยาม ของความรัก และความห่วงใย

สูดกลิ่นไอแห่งความอบอุ่น
ก้อนเมฆเหมือนปุยนุ่นขาว – ขาว
แดดส่องคลื่นวิ่งไล่เป็นสายพราว
หาดทรายยาวทอดไปสุดสายตา
อยากให้เธออยู่ตรงนี้
ร่วมซึมซับความรู้สึกดี – ดี ที่ตรงหน้า
เผื่อเธอจะเข้าใจในเวลา
ที่ฉันบอกเธอว่า”รักเธอเหมือนทะเล”

ไม่รู้ว่าทำไม
เธอถึงเข้ามาอยู่ในใจเร็วอย่างนี้
รักเธอแล้วนะคนดี
ทั้งๆที่เธอไม่เคยให้ความมั่นคง
แต่ก็ยังมีความรู้สึกดีๆให้
ทั้งรู้ว่าอาจเสียใจในวันหน้า
ไม่เป็นไรถ้าเกิดจะมีน้ำตา
แค่อยากให้เธอรู้ว่า ฉันรักเธอ…ก็พอ

ไม่มีคำสัญญาจะให้
เพราะรู้ว่าทุกอย่างต้องเปลี่ยนไปในวันหน้า
นับประสาอะไรกับหัวใจธรรมดา
เมื่อผ่านกาลเวลา
ก็ไม่อาจรับรองว่าไม่มีอะไรเปลี่ยนไป
แต่มีอยู่อย่างที่อยากให้รู้
มองตาฉันดูแล้วเธอจะเข้าใจได้
แม้ไม่อาจรู้ว่าพรุ่งนี้สิ่งต่างๆจะเปลี่ยนไป
แต่ก็อยากให้เธอมั่นใจ
ว่าตาคู่นี้ไม่เคยมองใครนอกจากเธอ

ความรักคือความอาทร
ที่โอนอ่อนอบอุ่นได้มากกว่า
ไม่ใช่แค่ห่วงหวงทุกเวลา
แต่หากเป็นสายตาของความเข้าใจ
ก็เพราะรักเป็นอย่างนี้
ฉันจึงรักเธอคนดีมากรู้ไหม
เป็นความรักที่ไม่หวงแต่ห่วงใย
เป็นรักที่ไม่ยิ่งใหญ่แต่มั่นคง