กลอนหวานๆ

จะกอดเก็บความทรงจำ ณ เวลานี้
ทุกเสี้ยวนาที ที่มีเธอร่วมทางฝัน
ใส่ในตะกร้าที่สานขึ้นมาจากความผูกพัน
เพื่อเตือนแต่ละวานวันที่ผ่านเลยมา
ความทรงจำนี้เองที่เก็บไว้
จะคอยเป็นกำลังใจในวันที่อ่อนล้า
เมื่อวันหนึ่งสิ่งร้าย ๆ ผ่านเข้ามา
อย่างน้อยก็รู้สึกว่าทุกครั้งที่หลับตาจะอุ่นใจ

ยามที่เธออ่อนล้า..
รับรู้ได้ จากแววตา ที่หวั่นไหว
ไม่มีใคร คอยเคียงข้างช่วยปลอบใจ
ขอเป็นฉันได้ไหม…ดูแลเธอ

จะคอยเป็น กำลังใจ อยู่ข้างหลัง
รับรู้และรับฟัง เรื่องราวของเธอเสมอ
ความห่างไกล..ก็ไม่อาจกางกั้นความผูกพัน ที่ให้เธอ
ขอเพียงรู้ไว้เสมอ กำลังใจจากฉัน มีให้เธอ…ทุกนาที

ขอดาวที่เธอพิง
เอาไว้อิงอุ่นไอ
ขอฝันที่เธอใฝ่
เอาไว้เคียงข้างฝัน
ขอรักที่เธอกอด
เอาไว้เกี่ยวเมื่อไกลกัน
ขอใจที่เธอหวั่น
เอาให้ฉันรักษาใจ

ทุกครั้งที่เธอถาม ว่าคิดกับเธอแบบไหน ฉันก็จะเฉไฉ ชวนเธอไปคุยเรื่องอื่น ทุกครั้งที่เธอโทรชวน ให้ดูดาวตอนกลางคืน ฉันก็จะบอกปัดไปว่า ดึกดื่นง่วงนอนจะตาย – – – – – – – ทุกเรื่องโรแมนติก ที่เธอพยายามทำกับฉัน ฉันก็คอยแต่ปฏิเสธสิ่งเหล่านั้นอย่างง่ายง่าย ทำเหมือนไม่เคยคิดลึก ไม่รู้ซึ้งอะไร ทำเหมือนว่าเธอเป็นได้แค่เพื่อน ตลอดมา – – – – – – – ทั้งที่จริงแล้ว…อ่อนไหวและหวั่นไหว แต่เรื่องพูดความในใจ ให้ใครฟัง….ฉันน่ะไม่กล้า ก็ได้แต่หวังเธอ จะอ่านออกจากสายตา ที่ฉันเขียนเอาไว้นานแล้วว่า….รักเธอ

ขอบคุณอะไรบางอย่าง
ที่นำทางให้เรามาพบกัน
ขอบคุณคืนและวัน
ที่เปลี่ยนผันทำให้ฉันมาพบเธอ
– – – – – – –
ขอบคุณรอยยิ้มหวาน
จากวันนั้นที่มีให้กันเสมอ
ขอบคุณความอบอุ่น ละไมละมุน จากเธอ
ทุกครั้งที่พบเจอ…ทุกครั้งที่พบกัน
– – – – – – –
อยากให้เป็นเช่นนี้ตลอดไป
คืนวันที่สดใสของเธอกับฉัน
มั่นคงเรื่อยไปดั่งแสงตะวัน
.เป็นแสงจันทร์สาดส่องใจกันและกัน
…นานเท่านาน…