กลอนลา

พ รุ่ ง นี้ ยั ง มี แ ส ง ต ะ วัน
ฉันบอกตัวเองอย่างนั้น ในวันที่ความฝันอ่อนล้า
ถึงแม้กลางคืนจะยาวนานให้ข้ามผ่านรอยน้ำ ต า
แต่ฉันก็รู้ว่า แสงสีทองของตะวันจ้า จะทอประกาย
– – – – – – – –
ฉั น จึ ง อ ย า ก บ อ ก เ ธ อ เห มื อน กั น
ว่าสิ่งที่เกิดกับเธอนั้น ฉันเห็นมันและเข้าใจในความหมาย
เมื่อโลกไม่อาจหยุดนิ่ง ทุกสิ่งย่อมเปลี่ยนไป
มันเป็นธรรมดาเชื่อไหม เธอกับเขา ฉันหรือใคร ไม่ต่างกัน
– – – – – – – –
ป ล่ อ ย มั น น ะ ใ ห้ มั น ผ่ า น ไ ป
วันนี้ร้องไห้ได้ อีกไม่นานหัวใจจะกลับมายิ้มได้ดังฝัน
คิดเสียว่าเราโชคดี ที่ได้เรียนรู้และเข้าใจมัน
ประสบการณ์ของเธอนั้น อยากบอกว่า ..
ต ร ง กั น .. แ ต่ ต่ าง ใ จ

จะกอดเก็บความทรงจำ ณ เวลานี้
ทุกเสี้ยวนาที ที่มีเธอร่วมทางฝัน
ใส่ในตะกร้าที่สานขึ้นมาจากความผูกพัน
เพื่อเตือนแต่ละวานวันที่ผ่านเลยมา
ความทรงจำนี้เองที่เก็บไว้
จะคอยเป็นกำลังใจในวันที่อ่อนล้า
เมื่อวันหนึ่งสิ่งร้าย ๆ ผ่านเข้ามา
อย่างน้อยก็รู้สึกว่าทุกครั้งที่หลับตาจะอุ่นใจ

แล้วจะปล่อยให้ทุกอย่างได้เกิดขึ้น
เมื่อวันนี้ฉันมีเธอเป็นจุดยืนให้เคลื่อนไหว
ต่อให้โลกพัง เราจะจับมือกันอย่างมั่นใจ
และถ้าโลกดับไป จะได้ดับตรงความยิ่งใหญ่..ในรักของเรา