กลอนบอกรักแฟน

รักคือการ “เกื้อกูล” ไม่ใช่ “ก้าวก่าย”
รักคือการ “มอบให้” ไม่ใช่ “เรียกหา”
รักคือการ “ให้ไป” ไม่ใช่ “ได้มา”
รักต้องใช้ “เวลา” ไม่ใช่ “นาฬิกา” ที่ซื้อให้กัน

เคยหวาดกลัวกับความรักที่ผ่านมา
การเสียน้ำตา…รู้ไหมว่ามันเจ็บปวดสักเพียงไหน
ปฏิเสธความหวังดี…เว้นวรรคมาหลายปีเรื่องหัวใจ
แล้วเธอวิเศษมาจากไหน?
ถึงทำให้หัวใจอ่อนไหวได้อีกครา

แม้ไม่ใช่แบบที่ชอบในตอนเริ่มต้น
แต่เธอคือใครบางคน…ที่ฟ้าเบื้องบนสั่งให้หา
เหมือนด้ายแดงสั้นลงดั่งที่คอยตลอดมา
ขอบคุณทุกช่วงเวลา….ที่เหวี่ยงเธอมา “ไขกุญแจหัวใจ”

เป็นความจงใจของเวลา
ที่อยากบอกความหมายอย่างนั้น
การที่เข็มสั้น ~ เข็มยาว
เดินทางมาบรรจบกัน
เหมือนการที่คนสองคน ~ จากบรรดาคนนับล้าน
เดินทางมาพบและผูกพัน
ในช่วงเวลาที่ลงตัวพอดี

พอใจแล้ว…ที่ “มีเธอ”
ร่วมเดินบนถนนสายหัวใจ
ก่อนหน้านั้นฉันไม่เคยรักใคร…จึงไม่คิดไขปริศนานี้
และหากความรักจะเป็นเหมือนเข็มนาฬิกา…ที่มาบรรจบกันแค่เพียงนาที
หากเวลาข้างหน้า….จะเหลือแค่ความทรงจำที่มี
ฉันก็จะจำเธอในแบบวันนี้….ตลอดไป

ที่สุดของ “ความรัก” ไม่ใช่การแต่งงาน
แต่คือการ “เดินร่วมทาง” ไปด้วยกัน…

ฉันเขียน ค ว า ม ใ น ใ จ เอาไว้ในกระดาษ
เป็นความรู้สึกที่ไม่อาจบอกเธอได้
ฉันแนบกระดาษใบนั้นไว้กับดอกไม้
ด อ ก ไ ม้ กั บ ค ว า ม ใ น ใ จ…เนื่องในวันวาเลนไทน์…มอบให้กัน

ปี ที่ แ ล้ ว ฉั น ก็ ทำ แ บ บ นี้
เตรียมดอกไม้และการ์ดบอกความรู้สึกที่มี…ข้อความสั้น-สั้น
ข้อความของปีที่แล้วกับปีนี้ก็เหมือน-เหมือนกัน
เป็นคำสามคำที่ฉัน…ไม่เคยใช้มันเพื่อบอกใคร

‘เคยรู้สึกไหมว่ามีสายตาคู่หนึ่งเฝ้ามองอย่างมีหวัง
เธอพูดอะไรก็สนใจฟัง…ไม่เดินหนีไปไหน
ตอนเห็นเธออยู่กับใครก็มีน้ำตา…แต่มักจะโกหกว่า ไ ม่ เ ป็ น อ ะ ไ ร
สิ่งเล็กน้อยที่เธอทำให้…สำหรับฉันมันยิ่งใหญ่เกินพรรณนา’

ฉันเขียนความในใจส่งมาให้เธออ่าน
เป็นความรู้สึกที่อยากบอกเธอมานาน แ ต่ ข า ด ค ว า ม ก ล้ า
หวังว่าเมื่ออ่านจบ…’ถึงเธอไม่อยากคบ…ก็คงไม่ทำตัวเฉยชา’
ฉันเขียนวกไปวนมา…เพียงเพื่อต้องการลงท้ายว่า ‘ ฉั น รั ก เ ธ อ ‘

(แต่งโดย นานะ กลอนชนะเลิศ ประกวดแต่งกลอน วันวาเลนไทน์ ปี 2556)