กลอนซึ้งๆ

ลืมกันแล้วหรือ…..
ฉันก็คือ…คนที่เคยห่วงหา
อยู่ๆเธอก็หายไปให้ไกลตา
ใจมันอ่อนล้าเกินกว่าจะทำใจ

รีบกลับมานะที่รัก…
ใจยังมีที่พักเว้นว่างไว้
ที่ที่เดิมของเธอ…ในดวงใจ
รอเธอกลับมาเติมสีสรรใหม่ๆ
…ให้กับหัวใจที่เงียบงัน….

บอกมาเลยดีกว่า
ว่าที่ผ่านๆมาเธอคิดยังไงกับฉัน
บางครั้งดูเหมือนจะมีใจ
แต่บางคราวกลับเหมือนไม่เคยให้ความสำคัญ
บอกมาเลยให้ได้รู้กัน – – อย่าให้มันคาใจ

ไม่อยากอยู่อย่างสับสน
แค่ผู้หญิงธรรมดาหนึ่งคนอดทนมากคงไม่ไหว
อย่าเห็นนะว่านิ่งเฉยแล้วเคยตัวได้ใจ
เพราะหากน้ำนิ่งๆก่อตัวเป็นพายุวันใด
– – อย่าเสียใจแล้วกัน – –

ผิดหวัง..มากไหม
เมื่อฉันไม่ใช่..อย่างที่ใฝ่ฝัน
ต้องทนฝืนใจ..คบกันไปวัน ๆ
ก็อึดอัดเหมือนกัน..ในท่าที

จากที่มั่นใจ..ว่าใช่แน่
พอเรียนรู้ธาตุแท้..จึงอยากหนี
ไม่เลิศหรู..คุณหนู..กุลสตรี
สรุปว่าไม่ดี..อย่างที่เธอพอใจ

หากไม่อยากจะทนคบ
ก็จบเถอะ..เรื่องราว รัก ๆ ใคร่ๆ
มัวหลอกตัวเองไม่เซ็งหรือไง
จะทนไปทำไมให้ป่วยการ

ทบทวนดูให้ดี
ที่อยู่เพราะรักยังมี..หรือแค่สงสาร
ทบทวนดูอีกที..อยู่แบบนี้ฉันทรมาน
อย่าให้ความเย็นชามันประจาน…การหมดใจ

ไม่ต้องให้อะไรฉันก็ได้
ถ้าเธอตั้งใจเพียงเพื่อตอบแทนน้ำใจของฉัน
ฉันรู้สึกว่าตัวเองไม่มีค่าถ้าจะรอมัน
เพราะสิ่งที่ให้เธอนั้น
มันมีความหมายสำคัญมากกว่าจะคืนกันด้วยสิ่งของใด
ถ้าเธอไม่มีความรู้สึกอะไรจะให้กัน
ก็ไม่จำเป็นต้องสร้างสรรค์สิ่งใดให้
เพราะที่ทำไปทุกอย่างนี้ก็เพื่อให้เธอรู้สึกดีๆในหัวใจ
แม้ไม่มีสิ่งตอบแทนอะไร ก็ยังจะเต็มใจทำเพื่อเธอ

ถ้อยคำ-สายตา
เพียงเท่านี้เธอก็ฆ่าฉันได้
ถูก-ที่ยังหลงเหลือลมหายใจ
แต่เธอรู้จักคำนี้ไหม…ตายทั้งเป็น

เธอไม่รักฉัน ก็ไม่เป็นไร
ขอให้รู้ไว้ ว่าห่วงใยก็เท่านั้น
เธอไม่นึกถึงไม่ว่าอะไรกัน
ขอให้รู้ไว้ว่าฉันนั้นรักเธอ
เธอไม่เห็นความสำคัญ ฉันไม่บ่น
ขอแค่เมื่อเธอสับสน ให้มีฉัน
แม้ไม่ได้เป็นคนแรก ก็ไม่สำคัญ
ขอแค่เป็นคนสุดท้ายที่นึกถึงกัน…ก็พอใจ

หากเปรียบเธอดั่งดาวบนท้องฟ้า
ฉันคงมีค่าเหมือนทรายใต้ทะเลกว้าง
ระหว่างเรายังคงมีผืนน้ำกั้นกลาง
ซึ่งมันก็คงไม่มีทางพบเจอกัน

ขอให้เธอเป็นดาวอยู่อย่างนี้
อย่าได้ไยดีเศษธุลีอย่างฉัน
เธอเป็นดาวควรค่ากับใครที่เป็นจันทร์
ทรายไร้ค่าอย่างฉันก็ขอมองเธออย่างนี้
…ตลอดไป…