กลอนซึ้งๆ

เคยหวาดกลัวกับความรักที่ผ่านมา
การเสียน้ำตา…รู้ไหมว่ามันเจ็บปวดสักเพียงไหน
ปฏิเสธความหวังดี…เว้นวรรคมาหลายปีเรื่องหัวใจ
แล้วเธอวิเศษมาจากไหน?
ถึงทำให้หัวใจอ่อนไหวได้อีกครา

แม้ไม่ใช่แบบที่ชอบในตอนเริ่มต้น
แต่เธอคือใครบางคน…ที่ฟ้าเบื้องบนสั่งให้หา
เหมือนด้ายแดงสั้นลงดั่งที่คอยตลอดมา
ขอบคุณทุกช่วงเวลา….ที่เหวี่ยงเธอมา “ไขกุญแจหัวใจ”

เมื่อตำนานความรักเหงา – เหงา
กับกลายเป็นเรื่องเล่า…ทะเล ฟากฟ้า
สิ่งทั้งสองเคยครองรักกัน…เมื่อนานมา
แต่ด้วยความอิจฉาของพสุธา…จับแยกกัน
–  –  –  –  –  –  –
ฟากฟ้า และ ท้องทะเล…ยังคงเป็นสีคราม
แสดงออกถึงความรักที่งอกงามในใจนั้น
ห่างกันสุดฟากฟ้า…ฝั่งทะเล…ยังมั่นคงผูกพัน
” รัก ” ที่จริงใจนั้น…อย่าวัดกันที่ระยะทาง
–  –  –  –  –  –  –
เมื่อฝั่งทะเล…คิดถึงซึ่งฟ้าไกล
น้ำจะก่อระเหยเป็นไอแทนความอ้างว้าง
ฟากฟ้า…รับรู้ได้ถึงสายใยบาง – บาง
สายฝนไหลมาเป็นทาง…ลบความอ้างว้างให้ทะเล
–  –  –  –  –  –  –
ถึงแม้เรื่องจริงเส้นขนาน…ไม่เคยบรรจบ
แต่รักของเราไม่ติดลบ…ไม่หันเห
อย่างน้อยยังเคียงคู่…ฟากฟ้า…ฝั่งทะเล
แค่นิทานกล่อมเห่…แต่ มั่นคง ไม่ไขว้เขว…ดั่งใจคน

lookgaow (ชุมชนคนบ้ากลอน) กลอนชนะเลิศ ต.ค.51

ไม่อยากได้กุหลาบวาเลนไทน์
หรือของขวัญกล่องใหญ่เหมือนใครเขา
ไม่ต้องบอก “รักมาก” แค่ไม่ลืมเรื่องของเรา
ไม่มีเวลาให้ ก็แค่เหงา แต่ไม่ได้เสียใจ

จริงอยู่ ทุกคนเปลี่ยนตามเวลา
แต่ความรักของฉันมีค่า ไม่เปลี่ยนตามเวลาหรือสิ่งไหน
อาจไม่ดีเลิศเลอ มีข้อเสีย เหมือนคนทั่วไป
หัวเราะ ร้องไห้ เจ็บได้ เสียใจเป็น

ยอมรับได้ทุกอย่าง ที่เป็นเธอ
สิ่งไหนๆที่เจอ ไม่เคยบั่นทอนใจฉัน
แต่เธอรู้ไหม “การนอกกาย” คือสิ่งเดียวที่ทำร้ายกัน
มันเปลี่ยนความรู้สึกฉัน แค่กอดกันยังไม่อบอุ่นเหมือนเดิม
By: Phonnicha 24 มี.ค.55

ให้เธอเป็นแค่ใคร…บนพื้นโลก
แต่คือสายลมเย็นที่พัดโบก ..ยามอ่อนล้า
ให้คนอื่นมองเธอ…ใจด้านชา
แต่สำหรับฉัน….เธอคือคนที่มีค่า…ของหัวใจ

ไม่ต้องมองฉัน เหนือคนอื่น
ไม่ต้องหยิบยื่น อะไรมาให้
แต่ขอเป็นคน…ที่นอกใจ
ที่ข้างใน….มีแต่เธอ

เพราะเธอ ไม่ใช่คนสำคัญ
แต่ทุกคืนวัน…เป็นของเธอเสมอ
เ ป็ น เ พี ย ง แ ค่ ใ ค ร ที่ ผ่ า น ม า เ จ อ
แต่ชีวิต เป็นของเธอ…ทุกลมหายใจ
(v.nefertali:kaweeclub.com)

เอนกาย พักลงที่ตรงนี้
หลับตานะคนดี จะกล่อมขวัญ
เล่านิทานความรักเป็นพรจากพระจันทร์
รินน้ำฟ้าของความฝัน มาพรมใจ

ได้ยินไหม บทเพลงจากรัตติกาล
พริ้วผ่าน เป็นสายลมหวาน อ่อนไหว
ที่เรืองรองในความมืด คือเจ้าหิ่งห้อยอำไพ
ที่เรียงรายอยู่บนม่านฟ้าไกล คือดวงดาว

ท่ามกลางความมืดที่ซ่อนเร้น
เธอไม่ได้เดียวดายเช่น ในคืนหนาว
บทกวีขับขาน เป็นสายธารทอดยาว
ให้คืนนี้มีเพียงเรา …
~ ไม่มีอื่นใดให้เจ็บร้าว นิจนิรันดร์
(v.nefertali@ kaweeclub.com)