กลอนขำๆ

อันนารีมีมากเหมือนฝูงลิง
จะจีบทิ้งจีบขว้างก็ยังไหว
มันไม่รักช่างมันไม่เป็นไร
อย่าเสียใจเพื่อนเอ๋ย….กะเทยมี

อันว่าหญิง ม.รังสิต สวยมาหนึ่ง
ใครพบเห็น ต้องตะลึง และหวั่นไหว
บ้างสวยน้อย ก็ยังพอ ถูไถไป
เดินเชิดใส่ เพราะมั่นใจ ใส่เบรนด์เนม
ไหนจะเด่น ที่ค่าเทอม อันแสนถูก
เหมาะกับลูก สุลต่าน เป็นหนักหนา
ราคาเดิม ไม่กี่เดือน ก็ขึ้นมา
เป็นเครื่องหา เลี้ยงชีพ สำหรับใคร

ไม่รู้สิถ้าจะถามถึงความรัก
คงยากนักที่จะตอบมอบเหตุผล
รู้เพียงว่าถ้าจะรักใครซักคน
ยังกังวลกลัวเมียรู้เดี๋ยวหูยาน

มาวันนี้โชคดีได้มีผัว
แม้จะเคยเสียตัวมาหลายหน
มาวันนี้มีผัวเป็นตัวตน
แต่เป็นคนที่เท่าไหร่..ไม่ได้จำ

ฟ.แฟนนั้นหายาก
ต้องลำบากอ่อนแทบตาย
รับส่งกันวุ่นวาย
ใช้อุบายร้อยเล่ห์กล
สะพานก็ทอดไป
แต่ทำไมไม่ได้ผล
ขอให้จงอดทน
คงมีคนหลงกลเอย

ก็พี่บอกให้เงียบแล้วไงเล่า
แล้วใยเจ้าจึงเสียงดังครางไปทั่ว
พี่จะทำเบา ๆ ไม่ต้องกลัว
ค่อยๆรัวนิ้วช้า ๆ นะยาใจ
ค่อย ๆ กดค่อย ๆ เน้นอย่างเป็นขั้น
ไม่ต้องหันหน้าหนีพี่ไปไหน
พอน้ำออกแล้วความเจ็บจะหายไป
แล้วทรามวัยจะหน้าใสไร้สิวเอย

มือขยับจับบรรจงตรงที่หมาย
น้องว่าอายกลัวเจ็บจึงขัดขืน
น้องไม่เคยพี่ยังทำสุดกล้ำกลืน
น้องยังตื่นบอกพี่เบาเขายังกลัว
พุ่งกระฉูดน่าสยองนองด้วยเลือด
ช่างดุเดือดเสียงครางดังไปทั่ว
โธ่น้องเจ็บน้องปวดไปทั้งตัว
มาบีบมั่วสิวหัวช้างข้างแก้มเรา