กลอนกำลังใจ

แล้วจะปล่อยให้ทุกอย่างได้เกิดขึ้น
เมื่อวันนี้ฉันมีเธอเป็นจุดยืนให้เคลื่อนไหว
ต่อให้โลกพัง เราจะจับมือกันอย่างมั่นใจ
และถ้าโลกดับไป จะได้ดับตรงความยิ่งใหญ่..ในรักของเรา

อยากห่มฟ้าให้กับเธอในคืนหนาว
แล้วเอาหมอนรูปดาววางไว้ใกล้ใกล้เธอ
จะเปิดโคมไฟรูปพระจันทร์ที่เธอใช้มันสม่ำเสมอ
และกระซิบข้างหูเธอว่าจงหลับตาอย่าหวั่นไหว
อยากอยู่กับเธอจนรุ่งสาง
คอคอยขับไล่ความอ้างว้างไปให้ไกล
เธอจะได้หลับอย่างสบายใจ
เพราะมีฉันอยู่เคียงข้างเธอ…ตลอดเวลา

ระยะทาง–มันก็เป็นแค่มาตรา
เวลา–ก็เป็นเพียงตัวบอกว่าทุกอย่างล่วงเลยไปแค่ไหน
เธอไม่ต้องกลัวว่า เวลากับความไกล
จะมาเปลี่ยนแปลงหัวใจที่ฉันมี

ความรู้สึกมันอยู่เหนือสิ่งอื่นใด
เหตุผลมากมายก็ไม่สามารถอธิบายคำพูดนี้
แต่ความรักที่ให้ไปคงพอทำให้เธอเข้าใจนะคนดี
ระยะทาง เวลา นาที มีผลแค่ทำให้ความรู้สึกคน คนนี้ ยิ่งมั่นคง

เหนื่อยไหมคนดี
ฉันยังอยู่ตรงนี้ใกล้ ๆ
ต่อแต่นี้เธอจะไม่เดียวดาย
ฉันพร้อมจะรับรู้ความจริงใจด้วยกัน
หลับตาลงสิช้า ๆ
หากว่าเหนื่อยล้ากับความฝัน
และเมื่อเธอลืมตาขึ้นในเช้าอีกวัน
เธอจะพบว่าความฝันนั้นไม่ไกลเลย

เคยรักมาอย่างไร
ในวันนี้หัวใจ ก็เป็นอย่างนั้น
แม้อาจจะมีบ้างที่ต้องห่างกัน
แต่ความห่วงหาจากฉัน ไม่เคยห่างตาม

เคยคิดถึงอย่างไร..ก็เช่นเดิม
ตอบได้ว่ารักฉัน พูนเพิ่มทุกครั้ง ที่เธอทวงถาม
ความรู้สึกที่มี..คือความผูกพันดีๆ ที่งดงาม
เธอจะเป็นทุกโมงยาม ของความรัก และความห่วงใย