เอนกาย พักลงที่ตรงนี้
หลับตานะคนดี จะกล่อมขวัญ
เล่านิทานความรักเป็นพรจากพระจันทร์
รินน้ำฟ้าของความฝัน มาพรมใจ
ได้ยินไหม บทเพลงจากรัตติกาล
พริ้วผ่าน เป็นสายลมหวาน อ่อนไหว
ที่เรืองรองในความมืด คือเจ้าหิ่งห้อยอำไพ
ที่เรียงรายอยู่บนม่านฟ้าไกล คือดวงดาว
ท่ามกลางความมืดที่ซ่อนเร้น
เธอไม่ได้เดียวดายเช่น ในคืนหนาว
บทกวีขับขาน เป็นสายธารทอดยาว
ให้คืนนี้มีเพียงเรา …
~ ไม่มีอื่นใดให้เจ็บร้าว นิจนิรันดร์
(v.nefertali@ kaweeclub.com)
ในที่ ที่มีแต่ ความเงียบ
ใช่ว่าจะมี ความเหงา เสมอไป
เพราะในที่ ที่มี คนมากมาย
ก็มี ความเหงา ได้ เช่นกัน
๑ วิเวกว้างร้างรอนซ่อนความเหงา
ฟ้าสีเทาหม่นหมองมองหวั่นหวาม
พายุใหญ่ไหวสืบคืบคุกคาม
โอนเอนตามอารมณ์ตรมติดตรึง
๒ ให้โหยหาห้วงรักพาพักจิต
คนเคยคิดคบอยู่สู่ความถึง
ร่างรอนแรมรักห่างอ้างคำนึง
ซ่านทรวงซึ้งซับอกระทกครวญ
๓ เหมือนมืดมิดหม่นหมางไร้ทางคู่
ยามยืนอยู่ยังยินเพลงพิณหวน
สั่งโศกสารสอดส่ายร่ายเรรวน
จากเจ็บจวนจำจรรอนลาไกล
๔ ขาดคนคู่เคียงข้างร้างรอยรัก
โรยรินทักทาบทอถ่อทางไถ
เพียงพบเพื่อพลัดพรากจากจินต์ใจ
เจ็บจางใสสู่สินธุ์สุดสิ้นทรวง
๕ คู่เคียงเคยเชยชมล่มหรือรอด
จากใจจอดทิ้งทวนหวนให้หวง
หมองหม่นไหม้ไร้คู่รู้รักลวง
ขาดคนควงเลยเหงาเจ่าจองจำ
๖ ฤๅรักรอดรักร้างลางล่วงรู้
ขอคอยคู่เคียงคบขบคิดขำ
ร้อยเรื่องราวเรียงรายรักร่ายรำ
โชยชื่นฉ่ำช่อชู้ชูชิดเชยฯ
โดย วิศว(กรรม)กร กลอนชนะเลิศประกวดบ้านกลอนไทย เดือน ก.ย.2554
“วันวาน ไม่อาจ ย้อนคืนมา”
ส่วน “น้ำตา ก็ไม่เคย…เลือนหายไป”
ชีวิตก็ยังดำเนินต่อไป
ที่เปลี่ยนไปแค่…”ไม่มีเธอ”
เค้าบอกเนื้อคู่เรา เป็นคนต่างชาติ
…..เราอยู่ชาตินี้…..เค้าอยู่ชาติหน้า
มี “เมียเยอะ” ก็หาว่าเจ้าชู้
พอมี “เมียน้อย” ก็หาว่าเจ้าชู้อีก
เฮ้ออออออ ทำตัวลำบาก
สุขใด ไหนจะเท่า
ศุกร์, เสาร์, อาทิตย์