เก็บคำว่ารอไปเหอะ
ไม่อยากให้สมองเปื้อนเปรอะเหลวไหล
ขนาดแผ่นดินเดียวกันทุกวันยังนอกใจ
ถ้าข้ามน้ำ ข้ามทะเลไปคงสะกดไม่ได้ว่า..
……..อะไรคือ “รอ”……

เธอไม่รักฉัน ก็ไม่เป็นไร
ขอให้รู้ไว้ ว่าห่วงใยก็เท่านั้น
เธอไม่นึกถึงไม่ว่าอะไรกัน
ขอให้รู้ไว้ว่าฉันนั้นรักเธอ
เธอไม่เห็นความสำคัญ ฉันไม่บ่น
ขอแค่เมื่อเธอสับสน ให้มีฉัน
แม้ไม่ได้เป็นคนแรก ก็ไม่สำคัญ
ขอแค่เป็นคนสุดท้ายที่นึกถึงกัน…ก็พอใจ

หากเปรียบเธอดั่งดาวบนท้องฟ้า
ฉันคงมีค่าเหมือนทรายใต้ทะเลกว้าง
ระหว่างเรายังคงมีผืนน้ำกั้นกลาง
ซึ่งมันก็คงไม่มีทางพบเจอกัน

ขอให้เธอเป็นดาวอยู่อย่างนี้
อย่าได้ไยดีเศษธุลีอย่างฉัน
เธอเป็นดาวควรค่ากับใครที่เป็นจันทร์
ทรายไร้ค่าอย่างฉันก็ขอมองเธออย่างนี้
…ตลอดไป…