ฉันอาจจะรักเธอได้
แต่เธอคงไม่รักฉัน
เรื่องของใจไม่อาจฝืนกัน
เหมือนเช่นความฝันไม่อาจจับจอง

ฉันอาจจะรักเธอได้
แต่คงไม่ได้เป็นเจ้าของ
ความรักฉัน ห่วงใย ใช่ครอบครอง
ไม่จำเป็นว่าเราสอง ต้องผูกพัน

ตลอดเวลาฉันรู้ว่ารักเธอได้
แต่ไม่ได้หมายความว่าใจเธอต้องเป็นของฉัน
ตลอดเวลาที่เรารู้จักกัน
ฉันไม่เสียใจสักวันที่ได้รักเธอ

ฉันเป็นเพียงตะเกียงน้ำมัน
ไม่ว่าเธอจะวางฉันไว้ตรงไหน
แค่ปลายเท้าเบื้องล่างหรือกลางใจ
ก็สาดส่องแสงไปไม่เปลี่ยนแปลง

แม้เจ็บปวดเพียงใดจะไม่หวั่น
เติมน้ำตาแทนวันน้ำมันแห้ง
ถึงริบหรี่ร้าวรอนหรืออ่อนแรง
ก็ไม่หมดแสงแห่งรักเลยสักครา

(แฟนเก่าส่งมาให้…ซึ้งจริง)

เกลียดคำว่า บ๊าย-บาย
หรือคำอะไร ๆ ที่ทำให้เธอไกลจากตรงนี้
เกลียดการจากไป
แม้จะรู้แก่ใจว่า ไม่นานก็ได้เจอกันอยู่ดี
แต่ก็แอบนึกทุกที
ว่าอยากให้เธออยู่ตรงนี้ ตลอดเวลา..
– – – – – –
เมื่อมันสุดวิสัย
ก็ขอให้การจากไป เป็นการจากเพื่อพบกันใหม่วันหน้า
แล้วจะไม่บอกหรอก บ๊าย-บาย
หรือคำอะไรที่เป็นคำร่ำลา
จะบอกแค่เพียงว่า
อย่าให้ความห่างไกลกับเวลา
มาเปลี่ยนแปลงความผูกพันที่มีค่าของเรา