เลือกเดินคนละทาง
การลงเอยของความต่าง ระหว่างเธอกับฉัน
รักที่เคยงดงาม กลายเป็นสิ่งที่ถูกมองข้าม ไม่สำคัญ
ความรู้สึกดีๆที่เคยผูกพัน..กลับจบลงสั้นๆ ด้วยคำลา
เราต่างมีทางต้องไป
จึงไม่มีเหตุผลอันใด จะรั้งไว้เพื่อวันข้างหน้า
ความรักกับความฝัน ไม่อาจไปด้วยกันจึงต้องร้างลา
ทำใจยอมรับด้วยน้ำตา……สิ่งที่เราค้นหามันต่างกัน
บอกว่าฉันดีเกินไป
นี่ใช่ไหม ที่เรียกว่าเหตุผล
บอกว่าฉันดีเกินไปเลยไปรักใครอีกคน
คงจะเป็นเหตุผล ของคนหลายใจ
เธอคงชอบคนเลว เหมือนกัน
ถ้าเป็นแบบนั้น ฉันอภัยให้
เดินจากกันไปเลย ไม่ว่าอะไร
เพราะเธอแค่คนเลว ที่หลายใจ
โชคดีของใจที่ไม่มีอะไร…ต้องเกี่ยวพัน
อย่าถามว่าทำไมไม่มีน้ำตา
เมื่อวันที่เธอเลิกรา..ไปหาใครคนใหม่
ใช่ว่าไม่เจ็บ..ไม่รู้สึกอะไร
หากเพราะชีวิตนี้..ไม่เคยเสียใจ..ที่ได้รักเธอ
ค่ำคืนนี้ มีดวงดาว พราวฟ้ากว้าง
อยู่รอบข้าง ดวงเดือน เพื่อนคู่หู
ช่างสวยงาม ตามใจ ใคร่มองดู
เพียงอยากรู้ ทำอย่างไร ไขว่คว้าเดือน
เธอดุจดาว ดวงเดือน ย้ำเตือนฉัน
เธอคือฝัน อันล่องลอย คอยเชือดเฉือน
เธอคือฝัน ที่เป็นจริง หรือลางเลือน
หรือฉันเหมือน หมาน้อยน้อย คอยดูดาว
เพิ่งรู้ความจริง ก็วันนี้
ว่าเธอคนดี ไม่ได้รักฉัน
ที่ผ่านมา เธอแค่ถนอมน้ำใจกัน
คงกลัวว่าฉัน จะมีน้ำตา
เธอจึงก้าวเข้ามา ในวันนั้น
วันที่ฉันไม่มีใคร ใจอ่อนล้า
มาจุดไฟ ให้ใจ ฉันแกร่งกล้า
และสุดท้าย ก็จากลา ให้ฉันล้มลง
เธอถามฉันทำไม
มันเหมือนเธอไม่ไว้ใจ ในตัวฉัน
รักเธออยู่ไหม…ทำไมต้องยืนยัน
ทำไมไม่เชื่อมั่น ในความสำคัญ ของตัวเอง
ถึงฉันจะห่างหายไปบ้าง
ไม่ใช่ว่าฉันไม่อ้างว้าง…ไม่ใช่ว่าฉันเก่ง
แต่เพราะฉันเบื่อ ฉันเซ็ง
ถ้าจะต้องมาเจอกับคนที่ ไม่มั่นใจในตัวเอง
….ฉันก็ไม่มั่นใจ…
ท้องฟ้ายังกว้างกว่าเก่า
เส้นขอบฟ้าเส้นบาง ยังกางกั้น
ความรู้สึกห่วงหา คนผูกพัน
ยังวนเวียนอยู่ตรงนั้น…ที่หัวใจ
…ผืนน้ำและแผ่นฟ้า
สุดสายตาที่เหมือนว่าจะชิดใกล้
แต่ความจริงคือสองสิ่งที่ห่างไกล
ไม่เคยใกล้กันได้เลยสักครา
ท้องฟ้ายังกว้าง กว่ากว้าง
หัวใจที่เบาบางยังอ่อนล้า
ความรักระหว่างเราที่เป็นมา
“เราผูกพันกันจริง”หรือว่า…
…เป็นความใกล้ แค่น้ำกับฟ้า…ไม่แน่ใจ