… ก็แค่คนหนึ่งที่ไม่ดีเลิศ…
ไม่ได้ประเสริฐเหมือนคนอื่นคนไหน
เป็นแค่คนไม่ดีที่มีแต่ความจริงใจ
และมันจะมีให้เธอตลอดไปแม้ไม่ได้อะไรกลับคืน
–  –  –  –  –  –
…แค่วันนี้คิดเพียงว่าอยากจะรัก
ซึ่งเริ่มต้นได้ไม่มากนักเพราะความอ่อนไหว
อยากรักให้เต็มที่แต่ก็ยังไม่มั่นใจ
เพราะเธออาจมีใครที่ใจเธอนั้นต้องการ
–  –  –  –  –  –
…งั้นขอเป็นแค่เพียงคนหนึ่ง
ที่คอยแอบมองซึ้งๆ อยู่ห่างๆ
ช่วยส่งความรักและกำลังใจไปกับสายลมจาง
แม้มันจะเบาบางแต่จะเติมเต็มช่องว่างทุกครั้งที่เธอเหงาใจ…

(viyanon Klonthai.com)

คุณได้ยินไหมเสียงหัวใจของฉัน….เสียงหัวใจที่มันบอกว่าคิดถึง
เดินในลิฟท์ช่วยกดให้สักชั้นหนึ่ง…..ช่วยกดชั้นคิดถึงเธอ
ผมขอถามอะไรหน่อยได้ไหม…..ทางไปหัวใจอยู่ที่ไหนเหรอ
โทรศัพยิ่งโทรยิ่งกินเงินนะเธอ….แต่ทว่าเวลาโทรหาเธอมันกินใจ
ถึงตัวผมจะเป็นคนที่หลายรัก….แต่พอได้รู้จักเธอมันทำให้หวั่นไหว
ในหัวใจมันก็มีเธออยู่คนเดียวอยู่เรื่อยไป….ถึงตัวฉันจะหลายใจ…แต่ทุกหัวใจก็มีแต่เธอ
นายขี้เหร่ดำปืด (klonthai.com)

อย่าพูดว่ารักฉัน…
ถ้าเธอไม่ได้รู้สึกอย่างนั้น เข้าใจไหม
อย่าจับมือ โอบกอด ปลอบโยนใจ
เพราะจะทำให้คนอ่อนไหว คิดไปไกล ว่าเธอ..รัก
– – – – – –
อย่าพูดว่าห่วงหา…
ถ้าฉันมีค่า แค่เวลาเหงา เท่านั้น
หากใครบางคน เกิดสับสน กับความผูกพัน
แล้วถอนตัวไม่ทัน เธอจะกลายเป็นคนทำร้ายฉัน อย่าง..ไม่ตั้งใจ
– – – – – –
อย่าให้ความสับสน…
ต้องทำร้ายใครบางคนจน หวั่นไหว
ปล่อยมือฉัน ก่อนที่รักจะพันธนาการมากเกินไป
ถึงตอนนั้น ฉันอาจจะรักใครไม่ได้..อีกเลย
sa_tan_noy จาก Klonthai.com

…ผ่านไปอีกแล้วนะ..เวลา…
..ลมหนาวเริ่มพัดมา…ให้ใจไหว
ใบไม้สีแดง…ปลิวตามลมแรง…ลับไป
คล้ายคล้ายกับหัวใจ…ที่หลุดลอยปลิวหาย…เนิ่นนาน

…ลมหนาวที่พัดผ่าน…อีกครา..
ไม่เคยพาหัวใจกลับมา…คืนให้ฉัน…
ปล่อยให้รอคอย…กลับความหวังเลื่อนลอย ทุกวัน
กอดตัวเองอยู่ในฝัน…ภาวนาให้รักนั้น…คืนมา

…ลมหนาวยังคงแวะเวียนทักทาย…
…แต่หัวใจฉันลอยหาย…อ่อนล้า
กี่ลมหนาวที่พ้นผ่าน….ไม่เคยพารักของฉัน…กลับมา
ทุกเช้าที่ลืมตา…..ก็รับรู้เพียงแค่ว่า…ต้องอยู่คนเดียว…
ฌลา (กลอนไทย)

มืดครึ้มกระหึ่มทิศ   ฟ้าลิขิตสายลมผัน
อบอ้าวคลุกเคล้ากัน   ลมกรรโชกโบกพัดพา
เมฆหมอกบอกสลัว   มืดพันพัวมัวผวา
ต้นตาลนานนับมา   ยังยืนต้นบนพื้นดิน

เดี๋ยวมืดเดี๋ยวกลับส่าง   สู่หนทางสมถวิล
วิหกผกหากิน    พื้นนาไร่หายโอดครวญ
โลกนี้บ่แน่นอน   เดี๋ยวเย็นร้อนกลับแปรผวน
โอ้ฟ้าสิมาปรวน   อนิจจังมิยั่งยืน