…วันเวลาผ่านไปช้าช้า
ปีเก่ากำลังจะลับลา….หลบหาย
ปีใหม่ผ่านเข้ามา…ถึงเวลาก้าวต่อไป
ทิ้งคืนวันฝันร้าย…เริ่มต้นชีวิตใหม่อีกปี

…ปีใหม่เริ่มแล้วนะ….
ปรับปรุงตัวได้แล้วล่ะ….ตอนนี้
สิ่งใดที่พลาดผิด…ก็ลบออกจากชีวิต..เสียที
ไหนไหนก็ปีใหม่แล้วนี่…มาเริ่มต้นสิ่งดีๆ…นะเออ

….หากคิดหวังกับสิ่งใด…
ขอให้ได้สมใจ…เธอเสมอ
มีรักให้สมรัก…ที่ต้องพลัดพราก…ให้พบเจอ
ใครแอบรักแอบละเมอ…ขอให้เธอ สมใจ…

…วันเวลาต่อจากนี้…
ขอให้เจอแต่สิ่งดี….ไม่ห่างหาย
ให้สุขภาพแข็งแรง…หัวใจเข้มแข็ง…เกินใคร
สวัสดีวันปีใหม่…ขอให้ชีวิตเธอมีความหมาย…ทุกวัน…

(ฌลา: klonthaiclub.com)

อรุณฤกษ์เบิกฟ้าคราปีใหม่
ยิ้มสดใสเริงร่าฝ่าภัยผอง
อธิษฐานจิตให้ไทยเรืองรอง
สิ่งมัวหมองหมดสิ้นจากถิ่นไทย

วอนไตรรัตน์บันดาลประสานสุข
ผู้คนทุกหมู่เหล่าต่างสดใส
ไร้ระแวงแบ่งสรรปันน้ำใจ
ต่างรักใคร่สามัคคีมีเมตตา

ทุกปัญหาคลี่คลายสลายสิ้น
ทุกแดนดินเข้าใจไร้กังขา
ต่างร่วมใจเป็นหนึ่งพึ่งธรรมา
ใช้ปัญญาพินิจคิดปรองดอง

อรุณฤกษ์เบิกฟ้าคราปีใหม่
รวมดวงใจทุกดวงห่วงไทยผอง
ฟ้าแรกเริ่มอรุณอุ่นสีทอง
อาบใจผ่องทั่วไทยปีใหม่เทอญ..

(ป้ากันนา : klonthaiclub.com)

…ก็แค่บังเอิญ…ผ่านมา…
เลยมายืนสวย-สวยฆ่าเวลา…เท่านั้น
เปล่านะไม่ได้ตั้งใจ…ก็แค่มายืนน่ารักไป….วัน-วัน
ไม่ได้ตั้งใจให้คนมองใจสั่น…ไม่ได้แอบหวังให้ใครไหวหวั่น…ไม่มี

…ก็เปล่า…ไม่ได้รอใคร…
ก็แค่ชอบมาเดินใกล้ใกล้…เวลานี้
ก็เออเธอเลิกงาน… ฉันก็แค่บังเอิญเดินผ่าน…พอดี
ไหนใครรอไม่มี๊-ไม่มี…ก็แค่แดดร่มลมตกพอดี…เลยมา

…ก็บอกแล้วไง…บังเอิญ…
เปล่านะไม่ได้เขิน…ตอนเห็นหน้า
อย่านะอย่ามาใกล้…ไม่ชอบให้ใคร..สบสายตา
กลัวบางคนจะรู้ว่า…คนสวยก็มีเวลา….ใจละลาย…

(ฌลา: klonthaiclub.com)

…วันแห่งรักคืออะไร?…
ฉันไม่เคยตอบได้…คำถามนี้
เพราะไม่เคยเข้าใจ…จึงไม่รู้ความหมาย..สักที
ได้แต่เข้าใจว่าวันนี้…เป็นแค่อีกวันที่…ผ่านไป

…จนมีเธอมาผูกพัน
ฉันจึงได้รู้ว่ารักนั้น…มีค่าแค่ไหน
จากชีวิตธรรมดา…เธอทำให้มีค่า…เกินใคร
เปลี่ยนวันที่ร้างไร้…ให้กลับมีความหมาย…ความสำคัญ

…หวานหวาน..ในหัวใจ…
ชีวิตมีความหมาย…มีความฝัน
ขอบคุณที่ห่วงหา…และทำให้รู้ว่า…ยังสำคัญ
แต่งเติมทุกความฝัน…ให้วันแห่งรักนั้น…งดงาม

อุ่นจากท้อง คล้องผูก ลูกกับแม่
คอยดูแล เลี้ยงรัก สมัครมั่น
สายสะดือ สื่อสายใจ แต่ในครรภ์
เอ่ยรักนั้น ด้วยลูกดิ้น แม่ยินดี

อุ่นจากอก อิ่มอุ่น การุณรัก
เฝ้าฟูมฟัก เฝ้าเลี้ยง ไม่เลี่ยงหนี
ค่าน้ำนม กลมกล่อม จอมชีวี
เอ่ยรักมี ให้แม่ แค่อิ่มนอน

อุ่นจากมือ สื่อสาร การสัมผัส
คอยฝึกหัด จับมือเขียน เพียรอักษร
เร่งฝึกฝน ตนได้ ไม่แง่งอน
เอ่ยรักย้อน เขียนคำรัก จักแทนบุญ

อุ่นจากกอด ตลอดเวลา เมื่อฟ้าหม่น
หนาวแทบจน จะไข้ ได้ตักหนุน
ไร้กอดใด ไหนเลย จะเคยคุ้น
เอ่ยรักจุน ใจแม่ แค่กอดพลัน

อุ่นจากแม่ แน่นัก คือรักลูก
คอยปลอบปลูก ปันสุข ทุกสิ่งสรรพ์
ในวันนี้ ดีได้ เพราะใครกัน
เอ่ยรักมั่น “รักแม่” แน่แท้เอย

(GreenMonkey: klonthaiclub.com กลอนชนะเลิศประกวด ส.ค.53)

และแล้ว . .. .  น้ำตาแห่งความอ่อนไหว
ก็ย่ำเท้าทิ้งตัวเป็นสายบนใบหน้า
ลบความเข้มแข็งสุดท้ายที่ฉันมี .. . ชั่วพริบตา
มันเป็นเกมส์แห่งความปวดปร่า . .. ที่สั่นคลอนน้ำตา . . จนท่วมใจ

หมากตัวหนึ่ง .. . บนกระดานแห่งความอ้างว้าง
ร่ำไห้กับการถูกทิ้งขว้าง . .. อย่างหวั่นไหว
ช่วยตอบโจทย์ให้กระจ่างสักนิด  ~ ความจริงแล้วฉันทำผิดเรื่องใด
จึงถูกพันธนาการความเหงาไว้ .. . เข่นฆ่ากัน

หรือว่าที่แท้  ~ ฉันเป็น “แค่” คน “ไม่เคยถูกรัก”
คนแสนดีอย่างเธอ จึงไม่อาจจมปลัก . .. เดินร่วมฝัน
ไม่มีสิทธิ์ .. เลือกเอาความรักทั้งชีวิตไปผูกพัน
ควรต้องยอมรับคำพิพากษาลงทัณฑ์ .. . ด้วยความเต็มใจ

ฉันยอมจำนนแล้วล่ะ . .. ที่รัก
ช่วยอยู่ปลอบโยนอีกสักพัก  ~ แล้วค่อยแยกย้ายได้ไหม?
แลกกับรอยยิ้มของคนตรงหน้าที่กำลังหมดไป
พร้อมกับการมาเยือนของความเสียใจ . .. ชั่วนิรันดร์

เกลียด เกลียด เกลียดวัน วาเลนไทน์
เกลียดวันที่ สุขสมหมาย ของใครใคร ทั่วหน้า
แต่ฉันสิ วาเลนไทน์ ทุกปี ก็ยังอยู่กับน้ำตา
อยู่กับความเหงา เหว่ว้า … ข้างกาย ไม่มีใคร

กุหลาบแดง แทนใจ ที่ใสสด
อีกช๊อกโกแลต หวานหมดจด ต่างมอบให้
สื่อความหมาย ว่ารักมาก จากหัวใจ
ต่างมอบให้ เป็นของขวัญ แทนวาจา

แต่ฉัน… ไม่มีแม้แต่ ดอกกุหลาบแดง
มีแต่กุหลาบ เหี่ยวแห้ง….ที่ซื้อให้ตัวเอง แทนความเหว่ว้า
ลบออกจาก ปฏิทินได้ไหม วันที่ 14 กุมภา
กว่าจะก้าว ข้ามผ่านคืนอันเหว่ว้า….
คงต้องนั่งมอง คนอื่นด้วยความอิจฉา…แทบบ้าตาย …เฮ้อ!