ตอนมา”จีบ”..ทำเป็น “ดูแล” เพื่อให้ “ตายใจ”

 ตอนมา”จีบ”..
ทำเป็น “ดูแล” เพื่อให้ตู “ตายใจ”
ทำเป็น “จริงใจ” เพื่อให้ตู “หลง”
ทำเป็น “เสมอต้นเสมอปลาย” เพื่อให้ตู “มั่นคง
…ทำเป็น “พูดตรงๆ” เพื่อให้ตู “มั่นใจ”

ตอนเบื่อหรือมีคนอื่น..
ทำตัว “เววว” เพื่อให้ตู “คิดมาก”
ทำตัว “กาก” เพื่อให้ตู “ทนไม่ไหว”
ทำตัว “มีปัญหา” เพื่อให้ตู “เสียใจ”
ทำตัว “มากไป” เพื่อให้ตู “หมดความอดทน”

เป็นไออุ่นกรุ่นซบตลบตระหนัก เอิบอบอวลล้วนรักสลักเสลา

เป็นไออุ่นกรุ่นซบตลบตระหนัก
เอิบอบอวลล้วนรักสลักเสลา
พร่างประไพไออิ่มพรมพริ้มเพรา
ลิ่วสล้างบางเบา ดุจบรรณบิน

ดั่งโลกเอื้อมเลื่อมเรื่อโอบเอื้ออ่อน
สีทันดรผ่อนศิริรอบศิขิน
แม้สุเมรุเอนราบลงทาบดิน
ก็หาสิ้นกลิ่นไกลจากไอเดิม

ขอกุศลผลพลอยแต่น้อยนิด
กับสฤษฎ์นิมิตหนุนเศษบุญเสริม
แม้ธุลีคลี่ขวางจะห่างเติม
มิอาจเพิ่มเพียงยั้งก็ยังดี

อย่าเหือดไร้ไห้โรยระโหยโลก
ร่ายโศรกโศกเนืองเป็นเมืองผี
ทาบหม่นเทาเศร้าทบกลบขจี
เหมือดชีวิตปลิดพลี บนเพลงพาล

แล้วจะอยู่อย่างไรใจมนุษย์
เมื่อไออุ่นสุญสุด สิ้นประสาน
ก็รักหายวายนั้นแต่วันวาน
บนเกลียดชังฉาบฉานวิญญาณชน

แหละเมื่อรักเลิศหลากเกิดจากให้
ชังกลับใช้ใจหวงบนห้วงผล
จะยอมร้อนรนเร่าเศร้าทุรน
หรือเอมอุ่นอาบอลบนใจรัก ฯ

(พรายม่าน:กลอนชนะเลิศ เดือน มิ.ย.54)

ขอบคุณกาลเวลา

กาลเวลา..นำเธอมาให้พบ
ความผูกพันธ์…ไม่รู้จบไม่ห่างหาย
กาลเวลา…นำเธอมาให้ใจ
ให้เป็นห่วงสายใย..ไม่ล้างลา

กาลเวลา..นำมาจึงได้รู้
ว่าความรักที่อยู่…นั้นสูงค่า
ขอร้องเถอะน่ะ..กาลเวลา
เมื่อนำเธอมา..แล้วโปรดอย่านำกลับไป