หลงคิดอะไรผิด ๆ มาตั้งนาน
เผลอให้ใจกับคนพาล มานานโข
เพิ่งเข้าใจว่าอะไรเป็นอะไร ก็เกือบสายที่จะ Say no
ชีวิตเริ่ม Low ต้องขอ Go จากเธอซะที
ตาสว่างขึ้นล้านเท่า
เห็นได้ว่าโง่เง่า–ที่มาคบกับเธอคนนี้
ขอบคุณเธอที่ให้บทเรียนที่แสนดี
ว่าจะคบใครต่อจากนี้
อย่าวัดความเลว-ดี ที่หน้าตา.
บอกว่าฉันดีเกินไป
นี่ใช่ไหม ที่เรียกว่าเหตุผล
บอกว่าฉันดีเกินไปเลยไปรักใครอีกคน
คงจะเป็นเหตุผล ของคนหลายใจ
เธอคงชอบคนเลว เหมือนกัน
ถ้าเป็นแบบนั้น ฉันอภัยให้
เดินจากกันไปเลย ไม่ว่าอะไร
เพราะเธอแค่คนเลว ที่หลายใจ
โชคดีของใจที่ไม่มีอะไร…ต้องเกี่ยวพัน
เพิ่งรู้ความจริง ก็วันนี้
ว่าเธอคนดี ไม่ได้รักฉัน
ที่ผ่านมา เธอแค่ถนอมน้ำใจกัน
คงกลัวว่าฉัน จะมีน้ำตา
เธอจึงก้าวเข้ามา ในวันนั้น
วันที่ฉันไม่มีใคร ใจอ่อนล้า
มาจุดไฟ ให้ใจ ฉันแกร่งกล้า
และสุดท้าย ก็จากลา ให้ฉันล้มลง
น่าจะแน่ใจตัวเองเสียก่อน
แล้วค่อยมาทำอ่อนโยนอ่อนหวาน
คำพูดของเธอเคลือบด้วยน้ำตาล
แท้เป็นคำหวานที่อาบด้วยยาพิษของเธอ
ถ้าหากเงินมีค่ากว่าสิ่งอื่น
ฉันอาจยื่นข้อเสนอของเธอได้
ฉันจะซื้อความรักจากเธอไป
บอกซิขายเท่าไหร่..หัวใจของเธอ
หัวเราะ
ทั้งที่ร้องไห้
ฉันนี่แหละทำได้
เชื่อไหม…
ชินชาแล้ว
กับการทำใจ
ยิ้มแย้มแจ่มใส
ทั้งที่หัวใจยับเยิน
ใช่หยิ่งหรืออวดดี
ที่ยอมหลีกหนีใช่ขี้ขลาด
ที่เมินเฉยใช่วางมาด
เพียงแค่รู้สึกแขยงขยาดในน้ำใจ
ที่จากมาใช่ว่าไม่รัก
ที่หาญหักเพราะรับไม่ไหว
ที่มีหนึ่งแล้วสองใครรองใคร
ที่สำคัญแบ่งใจให้หลายคน