กลอนเศร้า

อย่าปล่อยให้”คนของหัวใจ
มาท​ำร้าย”คนปัจจุบัน”ให้บอบช้ำ
อย่ามัวแต่ดูแล”คนในความทรงจำ”
จนเผลอเหยียบย่ำ”คนปัจจุบันของหัวใจ”

อยู่กับคนไม่มีใจก็ไร้ค่า
เพราะไม่ว่าจะอย่างไรก็ไม่สน
เป็นเพราะรักเค้ามากมายจึงต้องทน
ต้องหมองหม่นน้ำตาหล่นรดหัวใจ

ถึงวันนี้จะอยู่ใกล้ในสายตา
แต่ก็เกินจะไขว่คว้ามาครองไว้
ฉันมีเธอได้แค่ตัวใช่หัวใจ
แล้วจะมีไปทำไมนะ “สองเรา “

อย่าพูดว่ารักฉัน…
ถ้าเธอไม่ได้รู้สึกอย่างนั้น เข้าใจไหม
อย่าจับมือ โอบกอด ปลอบโยนใจ
เพราะจะทำให้คนอ่อนไหว คิดไปไกล ว่าเธอ..รัก
– – – – – –
อย่าพูดว่าห่วงหา…
ถ้าฉันมีค่า แค่เวลาเหงา เท่านั้น
หากใครบางคน เกิดสับสน กับความผูกพัน
แล้วถอนตัวไม่ทัน เธอจะกลายเป็นคนทำร้ายฉัน อย่าง..ไม่ตั้งใจ
– – – – – –
อย่าให้ความสับสน…
ต้องทำร้ายใครบางคนจน หวั่นไหว
ปล่อยมือฉัน ก่อนที่รักจะพันธนาการมากเกินไป
ถึงตอนนั้น ฉันอาจจะรักใครไม่ได้..อีกเลย
sa_tan_noy จาก Klonthai.com

…ผ่านไปอีกแล้วนะ..เวลา…
..ลมหนาวเริ่มพัดมา…ให้ใจไหว
ใบไม้สีแดง…ปลิวตามลมแรง…ลับไป
คล้ายคล้ายกับหัวใจ…ที่หลุดลอยปลิวหาย…เนิ่นนาน

…ลมหนาวที่พัดผ่าน…อีกครา..
ไม่เคยพาหัวใจกลับมา…คืนให้ฉัน…
ปล่อยให้รอคอย…กลับความหวังเลื่อนลอย ทุกวัน
กอดตัวเองอยู่ในฝัน…ภาวนาให้รักนั้น…คืนมา

…ลมหนาวยังคงแวะเวียนทักทาย…
…แต่หัวใจฉันลอยหาย…อ่อนล้า
กี่ลมหนาวที่พ้นผ่าน….ไม่เคยพารักของฉัน…กลับมา
ทุกเช้าที่ลืมตา…..ก็รับรู้เพียงแค่ว่า…ต้องอยู่คนเดียว…
ฌลา (กลอนไทย)

บทกลอนนี้เพื่อเธอ
รับรู้ไว้เสมอ..ว่าเขียนเพื่อเธอรู้ไหม
ทุกครั้งที่หลับตา…หรือทุกเวลาที่หายใจ
ฉันยังคงมีเธอไว้ เป็นที่หนึ่งในใจทุกนาที

ที่นั่นสบายรึเปล่า?
คงอบอุ่นไม่เหน็บหนาวเหมือนทางนี้
รับรู้บ้างไหม…รักมากมายที่ฉันมี
ฝากฟ้าไกลบอกคนดี…ว่าคนทางนี้ห่วงใย

อย่าห่วงเลยคนดี
ฉันยังคงยินดีอยู่กับความรักที่มีรู้ไหม
แม้ความตายพรากเธอ…แต่รับรู้ไว้เสมอยังหายใจ
เพื่อรอในช่วงเวลาสุดท้าย…วันที่เราจะได้…พบกัน

หลับให้สบายนะที่รัก
แม้เธอต้องลาจาก…พรากไกลฉัน
แต่รับรู้ไว้เสมอมีเพียงเธอที่สำคัญ
เป็นที่หนึ่งในใจฉัน…จากนี้จนวันสิ้นใจ

ฌลา (กลอนรองชนะเลิศ พ.ค.52)

นอนฟังเสียงฝน
ที่ร่วงหล่นจากฟากฟ้า
ฝน..หรือน้ำตา
ไม่อาจแยกได้ว่าคือสิ่งใด
นี่เป็นเสียงฝน
หรือเสียงคร่ำครวญของคนร้องไห้
ความเหน็บหนาวที่ร้าวราน ไปถึงหัวใจ
เกิดจากสภาพอากาศที่เปลี่ยนไป…
หรือเป็นเพราะจิตใจของใคร..ที่ไม่เหมือนเดิม

momo klonthai.com

ยามฝนโปรย โรยริน ทำดินชื้น
แต่ฉันกับ สะอื้น นอนร้องไห้
ต้องนอนเศร้า ลำพัง เจ็บปวดใจ
ไม่มีใคร เหลียวแล แพ้ชะตา
– – – – – –
ฝนตกมา ทีไร ใจใยเศร้า
หรือเพราะเรา ยังด้อย วาสนา
จึงขาดคน มานั่ง คอยสบตา
จึงได้แต่ มองฟ้า วันฝนริน
– – – – – –
ได้ยินคน เคยบอก เอาไว้ว่า
เหตุที่ฝน ตกมา เพราะฟ้าเศร้า
ฟ้าเสียใจ จึงหลั่งฝน มาบรรเทา
เพื่อระบาย ความเหงา ที่ฟ้ามี

น้ำเน่าเงาจันทร์