กลอนขั้นเทพ

มี “เมียเยอะ” ก็หาว่าเจ้าชู้
พอมี “เมียน้อย” ก็หาว่าเจ้าชู้อีก
เฮ้ออออออ ทำตัวลำบาก

ผู้หญิงก็เหมือน “smartphone”
-สวย ฉลาด ประมวลผลไว
-App (แอ๊บ) เยอะ
-ระบบเปราะบาง ต้องคอยทนุถนอม
-กิน (แบต) เยอะ เปลือง
-พกไปไหนก็มีแต่คนมอง
ข้อเสียอย่างเดียว คือ….ตกรุ่นเร็ว

ฉันขอยืนอยู่ตรงนี้ที่ไม่ใกล้
คอยห่วงใยรักเธออยู่ห่าง-ห่าง
ตรงที่นี้ไม่มีเธอจึงอ้างว้าง
น้ำตาหล่นรินบ้างบางเวลา

ฉันขอยืนอยู่ตรงนี้ตรงที่เก่า
ที่ ที่ เงาแห่งความเหงาเฝ้าถามหา
เผื่อเธออยากหันกลับยามอ่อนล้า
คืนย้อนมาหนุนตักคนภักดี

ฉันขอยืนอยู่ตรงนี้ที่มองเห็น
โดยขอเป็นกำลังใจให้ที่นี่
แค่ได้รักเธอไกล-ไกลสักนาที
ความรานร้าวที่มีได้ผ่อนคลาย

ฉันขอยืนอยู่ตรงนี้ด้วยความหวัง
และจะยังรักต่อไปไม่ห่างหาย
รักของฉันนั้นเป็นดั่งเม็ดทราย
แม้คลื่นคลายเกลียวซัดยังมัดใจ

ฉันขอยืนอยู่ในส่วนที่เป็นฉัน
ไม่จำเป็นต้องผูกพันกันก็ได้
เธอก็อยู่ในโลกของเธอต่อไป
ไม่เรียกร้องสิทธิ์ใด ใด ให้กลับคืน

ฉันขอยืนอยู่ตรงนี้อย่างเจียมตัว
เพราะในหัวใจเธอมีใครอื่น
จะไม่ก้าวล่วงล้ำจนกล้ำกลืน
แค่ได้ยืนมองไกล-ไกล..พอใจแล้ว

(ผู้แต่ง : กชนันท์..บ้านกลอนไทย 19 เม.ย.2552)

อย่าปล่อยให้”คนของหัวใจ
มาท​ำร้าย”คนปัจจุบัน”ให้บอบช้ำ
อย่ามัวแต่ดูแล”คนในความทรงจำ”
จนเผลอเหยียบย่ำ”คนปัจจุบันของหัวใจ”

…วันแห่งรักคืออะไร?…
ฉันไม่เคยตอบได้…คำถามนี้
เพราะไม่เคยเข้าใจ…จึงไม่รู้ความหมาย..สักที
ได้แต่เข้าใจว่าวันนี้…เป็นแค่อีกวันที่…ผ่านไป

…จนมีเธอมาผูกพัน
ฉันจึงได้รู้ว่ารักนั้น…มีค่าแค่ไหน
จากชีวิตธรรมดา…เธอทำให้มีค่า…เกินใคร
เปลี่ยนวันที่ร้างไร้…ให้กลับมีความหมาย…ความสำคัญ

…หวานหวาน..ในหัวใจ…
ชีวิตมีความหมาย…มีความฝัน
ขอบคุณที่ห่วงหา…และทำให้รู้ว่า…ยังสำคัญ
แต่งเติมทุกความฝัน…ให้วันแห่งรักนั้น…งดงาม

และแล้ว . .. .  น้ำตาแห่งความอ่อนไหว
ก็ย่ำเท้าทิ้งตัวเป็นสายบนใบหน้า
ลบความเข้มแข็งสุดท้ายที่ฉันมี .. . ชั่วพริบตา
มันเป็นเกมส์แห่งความปวดปร่า . .. ที่สั่นคลอนน้ำตา . . จนท่วมใจ

หมากตัวหนึ่ง .. . บนกระดานแห่งความอ้างว้าง
ร่ำไห้กับการถูกทิ้งขว้าง . .. อย่างหวั่นไหว
ช่วยตอบโจทย์ให้กระจ่างสักนิด  ~ ความจริงแล้วฉันทำผิดเรื่องใด
จึงถูกพันธนาการความเหงาไว้ .. . เข่นฆ่ากัน

หรือว่าที่แท้  ~ ฉันเป็น “แค่” คน “ไม่เคยถูกรัก”
คนแสนดีอย่างเธอ จึงไม่อาจจมปลัก . .. เดินร่วมฝัน
ไม่มีสิทธิ์ .. เลือกเอาความรักทั้งชีวิตไปผูกพัน
ควรต้องยอมรับคำพิพากษาลงทัณฑ์ .. . ด้วยความเต็มใจ

ฉันยอมจำนนแล้วล่ะ . .. ที่รัก
ช่วยอยู่ปลอบโยนอีกสักพัก  ~ แล้วค่อยแยกย้ายได้ไหม?
แลกกับรอยยิ้มของคนตรงหน้าที่กำลังหมดไป
พร้อมกับการมาเยือนของความเสียใจ . .. ชั่วนิรันดร์