ตัวฉันนี้แค่กระต่ายเฝ้าหมายจันทร์
เธอคือดาววาววับจับฟากฟ้า
ฉันดั่งหญ้าต่ำต้อยด้อยราศี
เธอคือจันทร์ส่องกระจ่างกลางราตรี
ตัวฉันนี้แค่กระต่ายเฝ้าหมายจันทร์
เธอคือดาววาววับจับฟากฟ้า
ฉันดั่งหญ้าต่ำต้อยด้อยราศี
เธอคือจันทร์ส่องกระจ่างกลางราตรี
ตัวฉันนี้แค่กระต่ายเฝ้าหมายจันทร์
ไม่ได้รัก แต่คิดถึง
ไม่ได้ซึ้ง แค่ห่วงหา
อุ่นไอ … ในแววตา
แค่มีเธอ ทุกเวลา
– – ที่ห่างไกล – –
คนดีของฉัน
อยู่ตรงนั้น สบายดีไหม
เมื่อขอบฟ้ากว้าง เราห่างไกล
เธอจะเป็นอย่างไรบ้าง..คนดี
ก็ได้แต่ส่งใจ
ให้มันลอยไปหาเธอ-ได้เท่านี้
เชื่อนะ! ว่าในทุก ๆ วินาที
เธอเองก็คงมีฉันคนนี้ อยู่ในใจ
คิดถึงคือความทุกข์
ความสุขคือได้อยู่ใกล้
กำแพงคือระยะทางที่ห่างไกล
แต่มิอาจกั้นหัวใจให้ห่างกัน
ถามดาวบนฟากฟ้า
อยากรู้ว่าเธอจะคิดถึงฉันไหม
ในยามที่เราสองต้องห่างไกล
เธอจะยังมีฉันไหม ในใจเธอ
ค่ำคืนนี้ดาวพราวนภากว้าง
เธออยู่กลางดวงตาที่สุกใส
เหมือนมีดาวล้านดวงคอยห่วงใย
เหมือนมีใครคนหนึ่งคอยปลอบโยน
บรรจงถ่ายทอด ความคิดถึง
ด้วยถ้อยคำซึ้ง ๆ ส่งไปหา
แม้ไม่ได้ส่งไป ทุกเวลา
แต่ทุกคราเป็นความรู้สึก มาจากใจ