เลือกเดินคนละทาง
การลงเอยของความต่าง ระหว่างเธอกับฉัน
รักที่เคยงดงาม กลายเป็นสิ่งที่ถูกมองข้าม ไม่สำคัญ
ความรู้สึกดีๆที่เคยผูกพัน..กลับจบลงสั้นๆ ด้วยคำลา
เราต่างมีทางต้องไป
จึงไม่มีเหตุผลอันใด จะรั้งไว้เพื่อวันข้างหน้า
ความรักกับความฝัน ไม่อาจไปด้วยกันจึงต้องร้างลา
ทำใจยอมรับด้วยน้ำตา……สิ่งที่เราค้นหามันต่างกัน
อย่าถามว่าทำไมไม่มีน้ำตา
เมื่อวันที่เธอเลิกรา..ไปหาใครคนใหม่
ใช่ว่าไม่เจ็บ..ไม่รู้สึกอะไร
หากเพราะชีวิตนี้..ไม่เคยเสียใจ..ที่ได้รักเธอ
ท้องฟ้ายังกว้างกว่าเก่า
เส้นขอบฟ้าเส้นบาง ยังกางกั้น
ความรู้สึกห่วงหา คนผูกพัน
ยังวนเวียนอยู่ตรงนั้น…ที่หัวใจ
…ผืนน้ำและแผ่นฟ้า
สุดสายตาที่เหมือนว่าจะชิดใกล้
แต่ความจริงคือสองสิ่งที่ห่างไกล
ไม่เคยใกล้กันได้เลยสักครา
ท้องฟ้ายังกว้าง กว่ากว้าง
หัวใจที่เบาบางยังอ่อนล้า
ความรักระหว่างเราที่เป็นมา
“เราผูกพันกันจริง”หรือว่า…
…เป็นความใกล้ แค่น้ำกับฟ้า…ไม่แน่ใจ
หากเธอยังมีหัวใจข้างในนั้น
คงไร้ความรู้สึก…
เธอจึงไม่เคยผูกพันกับใครล้ำลึก
เธอคงไม่เคยรู้สึกว่ารักใคร
ว่ากันว่ารักแท้แพ้ใกล้ชิด
ฉันว่าผิดคิดว่าคงไม่ใช่
การที่ใครคนหนึ่งจะเปลี่ยนไป
หาใช่เพราะไกลกัน
แต่เป็นเพราะคนไกลไม่ส่งข่าว
ไม่รู้เรื่องราวของเขาให้หมายมั่น
ในเมื่อคนใกล้แสนเอาใจอยู่ทุกวัน
แล้วฉะนั้นเธอว่าฉันควรจะเลือกใคร
ขอเก็บแค่วันวาน
เนิ่นนานเพียงแค่ความฝัน
ขอเก็บเพียงแค่คืนวัน
มีเธอมีฉันในใจ
– – – – –
ขอเก็บความรู้สึกเก่าก่อน
ห่วงหาอาทรอ่อนไหว
ขอเก็บความรักจากใจ
ครั้งหนึ่งเคยได้จากเธอ
– – – – –
จึงเป็นเพียงความคิดถึง
เก็บไว้ซึ้งซึ้ง..เพ้อเพ้อ
จะเป็นอดีตที่เลิศเลอ
เตือนใจไม่ให้เผลออีกต่อไป
– – – – –
ขอเก็บเพียงแค่วันวาน
ที่ทำฉันร้าวรานหวั่นไหว
แทนความอ้างว้างห่างไกล
ที่ใครเคยให้ไว้เป็นความทรงจำ
อยากให้เป็นฉันที่เธอรัก
แต่ความจริงก็แค่คนรู้จัก
ที่เธอเพียงผ่านมาทายทัก
มิใช่รักอย่างที่เข้าใจ