กลอนเศร้า

…สำหรับฉัน…กลอนเปล่า…
เป็นอีกหนึ่งหนทางบอกเล่า….ความอ่อนไหว
แทนความรู้สึกห่วงหา…แทนอ้อมกอดในเวลา…ห่างไกล
แทนผ้าเช็ดหน้าตอนร้องไห้…และแทนความในใจ…เพื่อบางคน

…บทกลอน…ของฉัน…
บอกทุกความรู้สึกที่มัน…ท่วมท้น…
อาจไม่เพราะเหมือนใคร-ใคร…แต่มาจากความตั้งใจ…และตัวตน
มอบความรู้สึกถึงบางคน…แม้คนนั้นเค้าไม่สน…ไม่ใส่ใจ

…ทุกความรู้สึก…
ถูกระบายด้วยถ้อยคำบาดลึก…แหลกสลาย
แม้ว่าเขาไม่เห็นค่า…แต่ทุกคนที่นี่ยังมองมา…ห่วงใย
หัวใจฉันมันอ่อนไหว…แค่อยากหาที่ระบาย…เท่านั้นเอง…

by : εїзฌลาεїз 25 มค 56

ไม่อยากได้กุหลาบวาเลนไทน์
หรือของขวัญกล่องใหญ่เหมือนใครเขา
ไม่ต้องบอก “รักมาก” แค่ไม่ลืมเรื่องของเรา
ไม่มีเวลาให้ ก็แค่เหงา แต่ไม่ได้เสียใจ

จริงอยู่ ทุกคนเปลี่ยนตามเวลา
แต่ความรักของฉันมีค่า ไม่เปลี่ยนตามเวลาหรือสิ่งไหน
อาจไม่ดีเลิศเลอ มีข้อเสีย เหมือนคนทั่วไป
หัวเราะ ร้องไห้ เจ็บได้ เสียใจเป็น

ยอมรับได้ทุกอย่าง ที่เป็นเธอ
สิ่งไหนๆที่เจอ ไม่เคยบั่นทอนใจฉัน
แต่เธอรู้ไหม “การนอกกาย” คือสิ่งเดียวที่ทำร้ายกัน
มันเปลี่ยนความรู้สึกฉัน แค่กอดกันยังไม่อบอุ่นเหมือนเดิม
By: Phonnicha 24 มี.ค.55

“วันวาน ไม่อาจ ย้อนคืนมา”
ส่วน “น้ำตา ก็ไม่เคย…เลือนหายไป”
ชีวิตก็ยังดำเนินต่อไป
ที่เปลี่ยนไปแค่…”ไม่มีเธอ”

คำว่า ” ไม่ว่าง ” คือ ” ข้ออ้าง”
ของคนกำลัง ” หมดใจ”
คำว่า ” ไม่เป็นไร”
คือ คนที่พูดกำลังเสียใจแต่ ” ซ่อนอาการ”

ฉันขอยืนอยู่ตรงนี้ที่ไม่ใกล้
คอยห่วงใยรักเธออยู่ห่าง-ห่าง
ตรงที่นี้ไม่มีเธอจึงอ้างว้าง
น้ำตาหล่นรินบ้างบางเวลา

ฉันขอยืนอยู่ตรงนี้ตรงที่เก่า
ที่ ที่ เงาแห่งความเหงาเฝ้าถามหา
เผื่อเธออยากหันกลับยามอ่อนล้า
คืนย้อนมาหนุนตักคนภักดี

ฉันขอยืนอยู่ตรงนี้ที่มองเห็น
โดยขอเป็นกำลังใจให้ที่นี่
แค่ได้รักเธอไกล-ไกลสักนาที
ความรานร้าวที่มีได้ผ่อนคลาย

ฉันขอยืนอยู่ตรงนี้ด้วยความหวัง
และจะยังรักต่อไปไม่ห่างหาย
รักของฉันนั้นเป็นดั่งเม็ดทราย
แม้คลื่นคลายเกลียวซัดยังมัดใจ

ฉันขอยืนอยู่ในส่วนที่เป็นฉัน
ไม่จำเป็นต้องผูกพันกันก็ได้
เธอก็อยู่ในโลกของเธอต่อไป
ไม่เรียกร้องสิทธิ์ใด ใด ให้กลับคืน

ฉันขอยืนอยู่ตรงนี้อย่างเจียมตัว
เพราะในหัวใจเธอมีใครอื่น
จะไม่ก้าวล่วงล้ำจนกล้ำกลืน
แค่ได้ยืนมองไกล-ไกล..พอใจแล้ว

(ผู้แต่ง : กชนันท์..บ้านกลอนไทย 19 เม.ย.2552)

การยืนมอง คนรัก จากไป
เจ็บปวด ไม่ต่างอะไร
กับการ รั้งคนรัก ที่หมดใจ
ให้อยู่ต่อ