พราะอยู่คนเดียวเลยรู้สึกเหงา
หรือเพราะว่าเธอมีเขา . .. จึงทำให้เป็นแบบนี้
ฉันแค่คิดไปเอง . . ไม่ได้ว้าเหว่จริง~ จริง ใช่ไหมคนดี
ก็เราไม่ได้เป็นอะไรกันนี่ . .
การที่เธอจะคบใครคงไม่มีผลกับฉันจริงๆ
ฉันคงรู้สึกไปเองว่าโดนแย่งของรัก
ทั้ง~ทั้ง ที่เป็นแค่คนรู้จัก . .. ไม่ใช่คนโดนทอดทิ้ง
ไม่รู้จะหวงเธอไปทำไม . . ไม่เข้าใจตัวเองจริง ~จริง
หรือเพราะเธอไม่ใช่ทุกสิ่ง . .
แต่อาจเป็น . .. “ยิ่งกว่าหัวใจ”~*
(กลอนประกวดชนะเลิศ กพ.2558 ต้อนรับวาเลนไทน์)
เคยหวาดกลัวกับความรักที่ผ่านมา
การเสียน้ำตา…รู้ไหมว่ามันเจ็บปวดสักเพียงไหน
ปฏิเสธความหวังดี…เว้นวรรคมาหลายปีเรื่องหัวใจ
แล้วเธอวิเศษมาจากไหน?
ถึงทำให้หัวใจอ่อนไหวได้อีกครา
แม้ไม่ใช่แบบที่ชอบในตอนเริ่มต้น
แต่เธอคือใครบางคน…ที่ฟ้าเบื้องบนสั่งให้หา
เหมือนด้ายแดงสั้นลงดั่งที่คอยตลอดมา
ขอบคุณทุกช่วงเวลา….ที่เหวี่ยงเธอมา “ไขกุญแจหัวใจ”
ยิ้มหน่อยนะคนสวย
หน้าตาก็หมวยผิวพันธ์ก็ผ่องใส่
ลองมาจับที่อกซ้ายพี่สิหวานใจ
มันเต้นผิดจังหวะไปเมื่อเห็นเธอ
อยากให้เธอมาอยู่ใกล้ๆ
มาฟังเสียงหัวใจฉันเต้น
มาฟังสิ่งที่ซ่อนเร้น
ภายใต้ความเย็นชา
อยากให้เธอมาอยู่ใกล้ๆ
จะได้บอกความนัยว่า ..ปรารถนา
ถ้ายังไม่แน่ใจจากแววตา
ฉันก็พร้อมจะบอกด้วยวาจา..
ว่า…ร ัก เ ธ อ…
เพียงคำพูด พูดไป ก็หายเปล่า ไม่มีเรื่อง ไม่มีราว ให้ยึดถือ เพียงกระดาษ ก็เขียนได้แค่ปลายมือ มันก็คือ แค่กระดาษ เพียงหนึ่งใบ แต่จงรอ ดูตัวฉัน ในวันหน้า อีกไม่ช้า จะคลี่คลาย หายสงสัย สักสิบปี ยี่สิบปี ไม่สายไป อ่านเก็บไว้ แล้วคอยดูให้รู้จริง
สิทธ์ของใจใครรักใครก็ไม่ผิด
ขอเธอคิดสักนิดฉันผิดไหม
ฉันรักเธอก็ไม่ผิดสิทธ์สิทธ์ของใจ
เธอรักใครก็ไม่ผิดสิทธ์สิทธ์ของเธอ
อยากบอกให้เธอรู้
ถึงความรู้สึกที่มอบให้
ว่ามันกลั่นออกมาจากใจ
แทนความหลงไหล..ที่เลื่อนลอย