ฉันมีร่มหนึ่งคัน
เธออยากกลับบ้านพร้อมกัน . .. อีกครั้งไหม?
ฉันอาจไม่ใช่คนที่เธอรอเพื่อร่วมทางใจ
แต่ไม่อยากเห็นเธอวิ่งฝ่าสายฝนไป . .. จนเปียกปอน
ไม่ใช่ว่าฉันถือโอกาสตีสนิท
เพราะรู้ว่าไม่มีทางกลับไปใกล้ชิด . .. เหมือนเมื่อก่อน
เพราะเธอไม่ใช่ฝนที่โปรยสายมาบนโลกนี้ด้วยความอาทร
แต่ความรักของเธอคือหยดน้ำตาร้าวรอน
.. . ที่กร่อนใจฉัน . . เจียนพัง
วันนี้ – – ไม่ได้นัดใครไว้ใช่ไหม?
คงไม่เป็นไร . .. ถ้าจะเดินใต้ร่มคันเดียวกันอีกครั้ง
ปล่อยให้ความหลังเล่าเรื่องหัวใจของฉัน . . . ให้เธอฟัง
เผื่อเธอจะรับรู้ได้บ้าง . ..
ว่าบนทางสายเก่า . . ฉันยังเหงาเท่าเดิม~*
(ชนะเลิศประกวดกลอน สายฝนกับคนเหงา)