หยาดฝนหล่นเม็ดลงกระทบพื้น
คล้ายเสียงสะอื้นของ..หัวใจอันไห้หา
ม่านฝนดังสายตาที่เย็นชา
จับจ้องมองมา.อย่างไร้เยื่อใย
เดียวดาย..ในค่ำคืนยาวนานปานไม่สร่างสิ้น
เธอจะได้ยินเสียงคร่ำครวญข้างในฉันไหม??
ไม่รู้ว่า..จะฝ่าข้ามคืนนี้ได้อย่างไร
เมื่อหนทางยาวไกล..นั้นยังคงมืดมน
ฝนยังไม่ขาดสาย…
ความฝันกลับใกล้สลายลงในใจหมองหม่น
การรอคอยของความคิดถึง..ยังคงร่ายมนตร์
ใจเปราะบางของคนหนึ่งคน..ไม่รู้จะทนได้อีกนานเท่าไร??
(shumbala รางวัลชมเชยประกวดกลอนบ้านกลอนไทย)