ชายคนหนึ่ง ทำทุกอย่าง ไม่เคยบ่น
ทั้งตากแดด ตากฝน ยอมทนหนาว
เพื่อความหวัง ที่สดใส สุขสกาว
ให้ลูกชาย ลูกสาว ได้เล่าเรียน
แม้ต้องแลก กับหยาดเหงื่อ สักกี่หยด
แม้ต้องควัก สตางค์หมด จนเป็นหนี้
ไม่เคยท้อ หวังแค่ลูก ได้จบตรี
แต่ลูกสิ กับชั่ว จนลืมตน
ได้แต่ขอ เงินท่าน ไม่เคยขาด
เอาไปใช้ เรื่องอุบาท จนหมดสิ้น
ไม่เคยคิด ไม่เคยนึก ได้แต่ชิน
ชินกับการ ฟุ่มเฟือย จนเรื่อยมา
แล้วสุดท้าย ความเจ็บปวด มันหวนกลับ
คนที่รับ นั้นคือพ่อ ใช่ไหมหนา
ต้องมานั่ง ร้องไห้ เสียน้ำตา
พ่อเร่งหา ลูกล้างผลาญ หมั่นทำลาย
จนวันหนึ่ง คิดได้ ในที่สุด
แต่เวลา กับหยุด ฝันสลาย
ท่านไม่ได้ อยู่กับเรา ไปจนตาย
กว่าคิดได้ มันคงสาย ไม่หวนคืน