…ชายหนุ่ม…กับดอกไม้…
และท่าทีเขินอาย…อ่อนหวาน…
มือที่กุมไว้เบา-เบา…และเสียงที่กระซิบเล่า..เรื่องสำคัญ…
ทำให้คนอย่างฉัน…เกิดหมดสมรรถภาพในการ…คิดอะไร
…เพราะอ่อนโยนเกินกว่า…จะปฏิเสธ…
และหัวใจตกอยู่ในขอบเขต….ความหวั่นไหว…
ไม่กล้าสบสายตา…ที่มั่นคงยามบอกว่า…รักเกินใคร…
สิ่งเล็ก-เล็กที่เรียกว่าหัวใจ…ไม่สามารถหาคำ-คำไหน…มาตอบกัน
…อาจเป็นเพราะความอ่อนหวาน…ของเวลา….
และมนต์ขลังของสายตา…คู่นั้น…
ความอบอุ่นของผิวกาย…และความจริงใจ..ที่ให้กัน…
ทำให้บางอย่างที่เงียบงัน…เปลี่ยนแปลงมากมายในวัน…วาเลนไทน์
…เคยคิดว่า…ไม่มีหวัง…
เมื่อความเป็นเพื่อนมันกักขัง…คำรักไว้
ขอบคุณนะสำหรับความกล้า…และอยากให้รู้เหมือนกันว่า…รักหมดใจ…
สำหรับเธอแล้วไม่ต้องมีแม้แต่ช่อดอกไม้…ฉันก็พร้อมจะมอบให้…ทั้งหมดที่มี…
โดย ฌลา ประกวดกลอนวาเลนไทน์ 2556 klonthaiclub.com