เจิดแจรงแสงพราวเหนือราวฟ้า
ประหนึ่งทิพขลิบ-นภาคนกล้าฝัน
คือศูนย์สมอุดมการณ์หนอนานวัน
ของระยะอนันต์แห่งฝันชน
ทะยานอยากมากเหลือทุกเมื่อหนอ
พยายามหามห่อถึงช่อผล
เหตุปัจจัยไหวติงก็ยิ่งทน
ด้วยอยากยลหนหาวสกาวนี้
บ้างถึงฝั่งหวังวาดนิราศสม
ได้โชยชมห่มหุ้มประชุมศรี
เหมือนเวทมนตร์ผลผายประกายมี
แจ่มแจ้งแสงรุจี…นาทีทอง
ได้เริงรื่นชื่นนักเป็นลักษณ์รูป
แล้วเสพสูบลูบฝันสุวรรณผ่อง
โอ้ที่หมายป่ายถึงพาผึ่งพอง
ได้กระหยิ่มยิ้มย่องสมปองปู
มีไม่น้อยห้อยฝันหลายวันลับ
ไม่เคยจับทับฝันสวรรค์หรู
เพียงเฝ้าฝากอยากยลและทนดู
แลทนสู้อยู่ร่มอุดมการณ์
นี่คือความลุ่มลึกให้ฝึกคิด
ก่อนประดิษฐ์จิตฝันบรรทัดฐาน
ต้องรู้รอบกรอบฝันแล้วสันธาน
ก่อนที่ฝันนับล้านประหารเรา
(โดย ดาวระดา กลอนชนะเลิศประกวดกลอนเดือน มิ.ย.55)