๑ วิเวกว้างร้างรอนซ่อนความเหงา
ฟ้าสีเทาหม่นหมองมองหวั่นหวาม
พายุใหญ่ไหวสืบคืบคุกคาม
โอนเอนตามอารมณ์ตรมติดตรึง
๒ ให้โหยหาห้วงรักพาพักจิต
คนเคยคิดคบอยู่สู่ความถึง
ร่างรอนแรมรักห่างอ้างคำนึง
ซ่านทรวงซึ้งซับอกระทกครวญ
๓ เหมือนมืดมิดหม่นหมางไร้ทางคู่
ยามยืนอยู่ยังยินเพลงพิณหวน
สั่งโศกสารสอดส่ายร่ายเรรวน
จากเจ็บจวนจำจรรอนลาไกล
๔ ขาดคนคู่เคียงข้างร้างรอยรัก
โรยรินทักทาบทอถ่อทางไถ
เพียงพบเพื่อพลัดพรากจากจินต์ใจ
เจ็บจางใสสู่สินธุ์สุดสิ้นทรวง
๕ คู่เคียงเคยเชยชมล่มหรือรอด
จากใจจอดทิ้งทวนหวนให้หวง
หมองหม่นไหม้ไร้คู่รู้รักลวง
ขาดคนควงเลยเหงาเจ่าจองจำ
๖ ฤๅรักรอดรักร้างลางล่วงรู้
ขอคอยคู่เคียงคบขบคิดขำ
ร้อยเรื่องราวเรียงรายรักร่ายรำ
โชยชื่นฉ่ำช่อชู้ชูชิดเชยฯ
โดย วิศว(กรรม)กร กลอนชนะเลิศประกวดบ้านกลอนไทย เดือน ก.ย.2554