๐ หากฉันเป็นเพียง….ความฝัน…..
หากว่าเราได้พบกันเช่นนี้เสมอ
และในแต่ละครั้งของการพบเจอ
ใช่เพียงเพราะคุณไม่ได้…เผลอ…ฝันไป
๐ ฉันจะยังคงอยู่…ตรงนี้…
คอยปลอบให้คุณฝันดี ไม่ไปไหน
อยากเป็นคนสำคัญกว่าใครใคร
อยากเก็บหัวใจคุณไว้…คนเดียวพอ…
๐ อยากบอกคุณว่า คุณน่ารัก
ฉันจะเอาตักให้หนุนถ้าคุณขอ
เพื่อที่จะได้อยู่ใกล้ใกล้ได้เคลียคลอ
ฉันจะรอเพื่อจะได้เคียงข้างอย่างนั้นเสมอไป….
…เป็นความจริงที่ว่า…
น้ำและฟ้าไม่อาจมาพบกันได้
แต่น้ำ…ยังคงสะท้อนภาพฟ้าแม้ห่างไกล
แล้วเราจะหวั่นไปไย…ถ้าใจส่งถึงกัน
ผู้แต่ง 🙂 คุณกชนันท์
แค่ความผูกพันวันละนิด
มันค่อย ๆ เพิ่มค่าจนวันนี้
และมันจะยิ่งเพิ่มค่าทบทวี
ยิ่งห่างยิ่งดี
ความคิดถึงที่มีก็เพิ่มตาม
…ร้อยเรียงเรื่องราว…
ฝากไปกับดวงดาว….ให้เธอรับรู้
คิดถึงรู้ไหม…แม้ห่างไกลเกินเฝ้าดู
ทุกลมหายใจที่มีอยู่….อยากให้รับรู้..เป็นของเธอ
…ร้อยรักดวงใจ…
ฝากฟากฟ้าไกล….ให้เธอเสมอ
แม้ห่างสุดสายตา…ไม่อาจพบหรือว่า..ได้เจอ
ยังคงคิดถึงเสมอ…และมีเพียงแต่เธอในใจ
…ร้อยรักผ่านบทกลอน…
ฝากถ้อยคำมาอ้อนวอน…อย่าหวั่นไหว
ฟากฟ้ากั้นเราห่าง…ระยะทาง…อาจเหมือนไกล
เพียงร้อยรักผ่านดวงใจ….ก็เหมือนใกล้…ไม่ห่างกัน
ฌลา (กลอนประกวดเดือน ต.ค.2552)
เพียงมองฟ้า…ดวงดาว…ต่างพราวแสง
เพียงจำแลง…ดวงดาว…ต่างพราวขวัญ
เพียงเห็นหน้า…ดวงดาว…ต่างพราวจันทร์
เพียงแค่นั้น…ดวงดาว…ต่างพราวใจ
คำตอบแจ้ง…ในใจ…ว่าคิดถึง
คำตอบพึง…ในใจ…จะหาไหน
คำตอบรัก…ในใจ…ที่กล่าวไป
คำตอบไซร้…ในใจ…ไม่เกินเลย
พูดว่ารัก…ห่วงใย…ใจคำนึง
พูดคิดถึง…ห่วงใย…ใจนี้เผย
พูดว่าฉัน…ห่วงใย…ใดจะเปรย
พูดว่าเคย…เศร้าใจ…กายห่างกัน
หนึ่งคำซึ้ง…ตรึงตรา…นภาใจ
หนึ่งคำใน…ตรึงตรา…ไม่แปรผัน
หนึ่งคำพูด…ตรึงตรา…ทั้งคืนวัน
หนึ่งคำนั้น…ตรึงตรา…ทั้งใจเธอ
อย่าถามเลยว่าคิดถึงหรือเปล่า
ลองนับดาวบนฟ้าดีกว่าไหม
เผื่อจะได้คำตอบของหัว ใจ
ที่ซ่อนในดวงดาวหลายร้อยดวง..
ความรู้สึก ดีๆ ที่มีให้
ความห่วงใย ที่มี อยู่เสมอ
ความคิดถึง ที่ส่ง ไปให้เธอ
คงทำให้ เธอพบเจอ ความอุ่นใจ